director: Danny Boyle, Loveleen Tandan (co-director: India)
writer: Simon Beaufoy, Vicas Swarup (novel)
starring: Dev Patel, Freidal Pinto
genre: Crime/Drama/Romance
Διθυραμβικές κριτικές, πολλά Όσκαρ και ακόμα περισσότερες εισπράξεις είναι το αποτέλεσμα της νέας δουλειάς του Danny Boyle. Είναι η κινηματογραφική μεταφορά της ιδιαίτερα πετυχημένης νουβέλας του Vicas Swarup “Q&A”. Λεφτά, δράμα, πόνος και αγάπες που περνάνε από σαράντα κύματα είναι οι γνωστές φόρμες επιτυχίας πάνω στις οποίες το Hollywood βασίζει τα έσοδα του εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και σε αυτήν την ταινία τα έχουμε όλα! Δεν είναι λοιπόν παράξενο η τεράστια επιτυχία και η must-see νοοτροπία που την συνοδεύει. Αλλά όταν οι κάμερες των Όσκαρ σβήνουν και οι ατέλειωτες σειρές των video clubs δίνουν τη θέση τους στο επόμενο hit αυτό που μένει είναι μια απλά καλή ταινία. Αλλά ας δούμε και πιο συγκεκριμένα…
Ένας νέος σερβιτόρος από το Mumbai της Ινδίας βρίσκεται μια ερώτηση μακριά από το να κερδίσει 20 δισεκατομμύρια ρούπιες (ήτοι 22 εκατομμύρια δολάρια) στο ινδικό ¨Ποιος θέλει να γίνει Εκατομμυριούχος¨. Ύστερα όμως από μια καταγγελία βρίσκετε υπόλογος στις αρχές για κλεψιά αφού κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει πως ο αμόρφωτος ¨αλήτης¨ έχει απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις αλάνθαστα.
Σε αυτό το σημείο ξεκινάει και η εξιστόρηση της ζωής του, μέσα από την οποία φαίνεται πως η απάντηση σε κάθε ερώτημα οφειλόταν σε επώδυνες εμπειρίες μιας ζωής γεμάτη από δυστυχία και φτώχεια στις φτωχογειτονιές της πόλης του.
Με ένα συναρπαστικό και γεμάτο ένταση φινάλε και μια μικρή αλλά ιδιαίτερα διασκεδαστική πινελιά από Bollywood η ταινία σε αποχαιρετά με έναν σαφές πιο χαρούμενο τόνο από αυτόν με τον οποίο σε έχει κατακλείσει μέχρι τότε.
Ο Άγγλος σκηνοθέτης, που στο μυαλό των περισσοτέρων είναι συνώνυμο του άκρως επιτυχημένου Trainspotting, έχει πετύχει αυτό ακριβώς που τον χαρακτηρίζει, μια ποιότητα σε όλες τις ταινίες που καλείται να δημιουργήσει ανεξαρτήτως είδους και υποβάθρου. Από σκηνοθετική άποψη είναι μια ταινία άρτια, γεμάτη και με συναίσθημα.
Σε αυτό βέβαια έχουν βοηθήσει πολύ και οι ερμηνείες των μικρών παιδιών που ενσαρκώνουν από καλά έως συγκλονιστικά τα διάφορα στάδια της ζωής των κεντρικών χαρακτήρων από την παιδική ηλικία μέχρι την εφηβεία. Όμως οι ενήλικοι ηθοποιοί, από τους οποίους λογικό είναι να περιμένεις και τα περισσότερα, προσωπικά με απογοήτευσαν. Ο πρωταγωνιστής Dev Patel αν και ιδανική φιγούρα για τον χαρακτήρα του κύριου ήρωα δε φάνηκε αντάξιος των προσδοκιών σε στιγμές μεγάλης συναισθηματικής έντασης. Στα ίδια πλαίσια κυμαίνεται και η πρωταγωνίστρια Freidal Pinto, η οποία μάλλον επιλέχθηκε με κριτήριο την εμφάνιση παρά το ταλέντο. Σίγουρα το νεαρό της ηλικίας και η απειρία μπορούν να δικαιολογήσουν αυτό το αποτέλεσμα, αλλά όταν κάποιος μου λέει πήγαινε να δεις την τάδε ταινία η οποία κέρδισε στα Όσκαρ άλλες ταινιάρες τότε περιμένω να δω κάτι περισσότερο σε όλους τους τομείς. Κατά τα άλλα οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες και ικανοποιητικότατα παιγμένοι.
Η μουσική και γενικότερα ο ήχος της ταινίας είναι πάρα πολύ καλός και δεμένος με τα συναισθήματα με τα οποία σου βγάζει κάθε σκηνή. Καθώς και το κομμάτι των τίτλων τέλους είναι σίγουρο ότι θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρων των clubs και των beach bars το καλοκαιράκι που έρχεται.. Δεν είναι καθόλου τυχαίο εξάλλου το Όσκαρ μουσικής που κέρδισε.
Τέλος τα άλλα στοιχεία που πιστεύω δώσανε και το Όσκαρ στον Boyle όπως το μοντάζ, ο φωτισμός και η κάμερα είναι τέλεια δουλεμένα με ελάχιστα λάθη. Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν λίγες σκηνές που θα έπρεπε να κρατήσουν παραπάνω και άλλες λιγότερο.
Εν κατακλείδι πιστεύω ότι αυτή η ταινία είναι μια καλή ταινία η οποία όμως δε θα μείνει για αρκετό καιρό ακόμα στις συζητήσεις μας. Νομίζω ότι τα 8 Όσκαρ είναι πάρα πολλά και περισσότερο οφείλονται στην επιτυχία παρά στην ουσία, όπως γίνεται πολλές φορές στις επιλογές του θείου Όσκαρ( μη ξεχνάμε την ήττα του Goodfellas από το Dancing with the wolves). Η κατάσταση εξαχρείωσης του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου στην περίπτωση μας είναι η Ινδία, (πιστεύω αθέλητα) χρησιμοποιήθηκε με μόνο σκοπό το κέρδος. Αν ο στόχος ήταν να προβάλει αυτή τη πλευρά του κόσμου που σχεδόν όλοι μας έχουμε ρίξει κάτω από το χαλί τότε θα προτιμούσα άλλη προσέγγιση(συγχωρέστε με για το spoiler)------- γιατί ο κόσμος δε ταράζεται από ένα happy end. ----------Πραγματικά αναρωτιέμαι αν κάποιο ποσοστό από τα υπέρογκα κέρδη πήγε για την ανέγερση κάποιου νοσοκομείου ή σχολείου στις παραγκουπόλεις της Ινδίας. Μάλλον όχι…
Σίγουρα πάντως η ταινία θα σας αφήσει κάτι παραπάνω από ευχαριστημένους για τα λεφτά του σινεμά και για τις 2 ώρες που θα περάσατε στην αίθουσα. Ότι πρέπει για ένα ευχάριστο σαββατόβραδο στην κατά τα άλλα πηγμένη από το λαό Αθήνα.
Προσωπική βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment