2012 (2009)

director: Roland Emmerich

writers: Roland Emmerich, Harald Kloser

starring: John Cusack, Amanda Peet, Chiwetel Ejiofor, Thandie Newton, Oliver Platt, Tom McCarthy, Danny Glover

genre: Action/Drama/Sci-fi







Το 2012 αποτελεί μια ταινία που περίμενα λίγο καιρό τώρα να δω, γιατί μου είχε κινήσει τη περιέργεια το αδιαμφισβήτητα ωραίο τρέιλερ και επειδή γενικά απολαμβάνω ταινίες απόλυτης καταστροφής. Μπήκα λοιπόν στην αίθουσα και αυτό που παρακολούθησα για το χορταστικό διάστημα των δύο ωρών και σαράντα (!!!) παρακαλώ λεπτών ήταν αυτό ακριβώς. Μια καταστροφή ή καλύτερα μια απόλυτη καταστροφή. Αλλά στα της ταινίας:



Όλα ξεκινάνε στο σωτήριο έτος 2009 όταν ένας Αμερικάνος επιστήμονας ονόματι Adrian(Chiwetel Ejiofor) πληροφορείται από έναν Ινδό συνάδελφό του ότι τα επίπεδα νετρονίων που φτάνουν από τον ήλιο είναι πολύ υψηλά και ότι η Γη έχει μόλις λάβει ένα τελεσίγραφο καταστροφής. Αμέσως πληροφορείτε ο Πρόεδρος της Αμερικής (Danny Glover) και όλοι οι μεγάλοι ηγέτες του κόσμου. Τρία χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2012 ο κόσμος αρχίζει να συγκλονίζεται από μεγάλες φυσικές καταστροφές, με την πλειονότητα του λαού να αγνοεί τον επερχόμενο αφανισμό. Στη συντέλεια λοιπόν ώρα της Γης παρακολουθούμε την προσπάθεια του Jackson Curtis(John Cusack) να προστατέψει την οικογένειά του από την καταστροφή και μερικές άλλες παράλληλες ιστορίες, οι οποίες είτε διασταυρώνονται, είτε συναντιούνται και ταξιδεύουν μαζί προς την σωτηρία.



Σκηνοθετικά η ταινία ήταν καλή εκεί που την ήθελα να είναι. Πολύ καλά εφέ και πολύ καλή διαχείριση τους δίνουν πολύ όμορφες σκηνές που πραγματικά σε αφήνουν αποσβολωμένο με τη ρεαλιστικότητα τους και την κατασροφικότητά τους στη προκειμένη. Αυτό που δε μου άρεσε όμως ήταν η επανάληψη πολλών μελοδραματικών σκηνών που πραγματικά με κούρασε. Ο καθένας μέσα στη ταινία κατάφερε να έχει τουλάχιστον δύο λεπτά δικά του αποχαιρετώντας κάποιον συγγενή, φίλο ή παιδί που έχανε. Δεν είναι τυχαία λοιπόν και η διάρκεια της ταινίας.



Η ηθοποιία ήταν καλή, αναμενόμενο βέβαια από τα πολύ καλά ονόματα του καστ που ήταν πολύ εύκολο με βάση το ταλέντο τους να φέρουν σε πέρας τις σκηνές δράσης και κυνηγητού, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ αστείοι όταν πάσχιζαν σε δυνατούς μονολόγους και δραματικές σκηνές, όπου κανείς δε τις θυμάται μετά από πέντε λεπτά.



Αυτό που πραγματικά μένει από την ταινία είναι τα καταπληκτικά εφέ και πλάνα πλημμυρών, εκρήξεων και θανάτου που πιστέψτε με είναι πολλά, καθώς και οι πολλές καλές σκηνές γέλιου στις οποίες ο σκηνοθέτης μας έχει συνηθίσει στις ταινίες του όπως το Godzilla, Independence Day, 10,000 B.C και The Day After Tomorrow( το οποίο κατά την γνώμη μου ήταν κλάσεις καλύτερο από το τωρινό φιλμ).



Εν κατακλείδι λοιπόν, αξίζει να δείτε την ταινία στον κινηματογράφο αν είστε φαν του είδους ή αν θέλετε να κάνετε το χαβαλέ σας με την παρέα σας. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μη διανοηθείτε να ξοδέψετε τα λεφτά σας σε αυτό το εισιτήριο.



Καλή Προβολή!!!