starring: Ben Affleck, Jeremy Renner, Rebecca Hall, John Hamm
genre: Crime, Drama
Not many films get your attention without having something of a particular interest to you. The Town managed to got my attention due it being made by Ben Affleck. After his debut film Gone Baby Gone (2007) Affleck now directs himself as well and proves to audiences once again that he is not only worth noticing in front of the camera but also behind. In my eyes not only does he shows skill but promise for a long and successful career as a filmmaker.
starring: Ethan Hawke, Don Cheadle, Richard Gere, Wesley Snipes
genre: Drama, Crime
Every year or so there is some kind of dramatic cop film. It's an familiar genre with no need of going away. Most of them aren't bad just not deep enough or smart enough. Case in point Brooklyn's Finest. It's a very good film for what it is but doesn't go far enough to be memorable.
Comic book movies come and go and few of them are memorable or at least to be considered worthy of the name that they represent .It is mostly the big names such as Batman, Superman, Iron Man etc that are worth being watched and are good (Batman Forever and Batman and Robin doesn't count as they were jokes!). Then we have some comic book movies that are damn good but are not so well known because as comics they are overshadowed by the so known superheroes. The Crow in one of the case that the comic book and the hero of it are not so well known and not so, lets say mainstream but deserve our attention.
The story is a dark one and it goes something like this. Our hero Eric Draver (Brandon Lee) a guitar player in a rock band and his fiancée Shelly are in deep love and are getting married soon but bad luck hits their door as they get murdered the night before Halloween by a group of thugs that are out to have their fun. The thugs brutally murder Eric while they are having fun raping and torturing Shelly which she dies 30 hours later in the hospital. A year has passed and a crow brings Eric back to life to have his revenge for what they did to him and his wife.
The movie is simply beautiful, from the settings to the background to the music. It really represents the comic book where everything is dark and Gothic and gives the feeling that there is the smell of revenge in the air. Brandon Lee isnt your typical superhero he doesn't have any barriers like Batman or Superman or your friendly neighbor superhero meaning that he kills those who he swore revenge to. But he is not your typical vigilante either he kills only those who destroyed his life by torturing them in the same way that they did to him and his wife. Brandon Lee does an amazing job playing the role of the Crow you can feel his lust for revenge and in the same time how he suffers from the loss of his future wife and the pain that he feels every time he thinks about his past life.
Its a movie that really worths your time because apart from the great story that it has its the last movie Brandon Lee played. That's right Brandon Lee died during the making of the movie from an accident (although i still believe there is something behind that like with his father). So put on hold whatever you are planning for tonight go rent it or find it somewhere get your snacks and get ready to enjoy one of the greatest movies out there!
starring: Robert Downey Jr. , Jude Law, Rachel McAdams ,Mark Strong
genre: Action, Adventure, Mystery
There is a certain kind of image in our heads when we hear the name Sherlock Holmes. A fictional brilliant detective living in London around late 1890 smoking his pipe and being able to solve any case that might be going on. However, for us that never read the Sherlock Holmes books that is only a piece of the cake called Sherlock Holmes as a fictional character and as the movie Sherlock Holmes.
The opening is just amazing and full of action i might add, Sherlock Holmes (Robert Downey Jr.) and his partner Dr. John Watson (Jude Law) are racing against time to prevent to a murder of a girl or some sort of evil ritual that is about to happen by Lord Blackwood (Mark Strong) They finally succeed in arresting Blackwood and putting an end to the ritual and him. Blackwood is sentenced to death but only to warn Holmes that more deaths are about to come. After his death they find his tomb destroyed from the inside out like Blackwood was alive and was able to dig his way out but to make things more confusing for Holmes he is being visited by Irene Adler (Rachel McAdams) who she seems to be an old friend to Holmes with a love and hate relationship only to ask him to find a missing man so its up to Holmes to find out what is really going on and who is behind everything.
One of the things that i really liked was the representation of that era. The movie does an amazing job with the backgrounds and the representation of how London looked back then.The buildings,the dressing of the people,carriages, not to mention betting on underground wrestling comes from that era . It also does an amazing job showing us what really Sherlock Holmes was. He wasn't just your usual good guy he was drinking a lot of booze sniffing drugs, womanizer and lets just say that he wasn't the cleanest person back then. But all of this nasty habits are in the books and Robert Downey Jr. is just perfect for the role. In fact i think that Robert Downey Jr. and Jude Law is a perfect duo for the roles that they are playing. The interaction between them along with the action scenes is really well made.
The acting is pretty good, sure there are some cheesy lines and moments but hey cant have it all. What makes the movie worth watching and whats keeps you on your toes is the flow of it, the way that Holmes was thinking and explaining at the right moment in a 2 hours film is brilliant that with a catchy music and tunes that were playing in the actions scenes or when Holmes was thinking are making the film even better.
If you haven't seen it go now and see it! For us who saw it well we should watch it again because it was one of the best movies at the cinema this year.
writers: Matthew Vaughn, Jane Goldman (based on the graphic novel of the same name) by Mike Millar and John Romita Jr.
starring: Aaron Johnson, Christopher Mintz-Plasse, Mark Strong, Chloe Grace Moretz, Nicholas Cage
genre: Crime, Comics
One of the most controversial comic book films as of late has arrived. Do people unknown to this property should give it a chance? Well hell yes. Why? Because here is a fun comic book film not like Iron Man 2, that doesn't disappoint at being one of the funniest, most controversial and black humored comic books ever made.
In a world with comics, one kid Dave Lizewski (Aaron Johnson) wonders why no one has ever tried to become a real superhero. He decides its up to him to change that and be the first. Dave with his family problems and geek labeling at school finds something to believe in and change his life for ever. He becomes Kick-Ass. As Kick-Ass he will learn pain, defeat, evil and find friendship in fellow heroes in Red Mist and Hit Girl.
Kick-Ass is violent, provoking and hilarious. If you enjoy comic book films then this just right up your alley. Kick-Ass was an difficulty property to bring to life due its content. But director/writer Matthew Vaughn found a way and believed in the material. The zany ideas, the crazy action and the disgusting details all remain in the adaption of the comic book. But best of all it feels like a comic book film come to life. Ang Lee had tried to accomplish that with the first Hulk (2003) film with various techniques but fell short by going overboard.
I had a lot of fun with the film. All of the actors did bang up job. But there were parts which I was disappointed with. Due to having read the comic I was saddened with change of tone in the film. This is not anything serious but was hoping for a darker Kick Ass as in the comics. The changes made in the story are not tragic nor badly hurt the film but are unnecessary in my opinion compared to the original elements of the comics. Some areas like Kick Ass's romance is not one of the highlights of the film in my opinion as it feels like a copy of the Peter Parker/Mary Jane dynamic that was not in the comic book. Also some other changes to the storyline which make the film feel to much like a comic book film with a lot of desensitized violence. I think have this feeling due to the different emotions i got out from the different mediums. Both the comic and film are great but offer and hit different beats. Which in a way is not a bad thing.
By the end of the film I enjoyed the ride. Kick-Ass's rise to fame and the revenge of Big Daddy and Hit Girl on the Mob make a great story. What Kick Ass shows is that small comic book properties can be made into films and that with good handlers the overall meaning ,quality, spirit and moments of the book will remain. If your in the mood to see a young eleven year old girl be a killing ninja, than your going to love Kick Ass.
Here is a revenge film for anyone who is tired and fed up with our society is shaped up. Michael Caine who at his late age still manages to be the big star he once was. Harry Brown shows us the filth of our society and the man who is fed up and decides to take action in his own hands.
Harry Brown is a simple man. He's lived a good life. Retired and widower. Living the rest of his days playing chess with his mate. All around him though his city is changing with youth gangs and violence. His mate is caught in one of the violent acts one day and passes away. Harry Brown though will not stand down with violent act and show that somebody has to stand up to crime and get revenge.
I thought that film was very captivating. The plight,sadness, and depression of Harry Brown is felt throughout the film. We get to know him and follow him on his dark journey. Its funny how we would never kill a person but gladly follow and rout for a vigilante out for dark justice. The film is pure and simple a revenge film with some social commentary to it. Its pretty simple deep down but gets to the point of our youth that are troubled and helpless, citizens alone and miserable and police that are ignorant and too late to take action.
Id say if you have the chance go and see this film. It wont be for sure playing in any big theaters but going to local one for a Michael Caine film is worth the price of admission. Films don't always have to be about big actions scenes, huge dramatic moments or deep thought processing scenes. Harry Brown is your old style revenge film, that cares about its characters, that is well directed and written and that shows that we should fight back injustice in our society.
starring: Jamie Fox, Gerard Butler, Colm Meaney, Bruce McGill, Leslie Bibb, Michael Irby, Regina Hall, Christian Stolte
genre: Crime, Thriller
Άλλη μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Gerard Butler, ο οποίος καταφέρνει να κλείσει το 2009 με συμμετοχή σε τέσσερις ταινίες(!!!) δρέποντας τους καρπούς και το momentum που του έδωσε ο ρόλος του Λεωνίδα στους 300. Μετά όμως από αρκετές αποτυχημένες, κατά τη γνώμη μου, επιλογές επιτέλους βλέπουμε και μια σωστή. Αλλά στα της ταινίας:
Ο Clyde Shelton (Gerard Butler) είναι ένας τραγικός πατέρας που βλέπει την οικογένειά του να δολοφονείται με τον ένα από τους δύο δολοφόνους να αφήνεται μετά από συμβιβασμό ελεύθερος. Έτσι αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να εκδικηθεί το σύστημα εκ των έσω, με κύριο στόχο στο σχέδιο του τον δικηγόρο που έκανε τη συμφωνία με τον δολοφόνο Nick Rice (Jamie Fox). Έτσι όταν οι νεκροί αρχίζουν να πληθαίνουν το σύστημα και ο νόμος θα φτάσουν σε αδιέξοδο με τους δύο πρωταγωνιστές να συγκρούονται μετωπικά.
Η ταινία αποτελεί ένα από τα καλύτερα φιλμ δράσης που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Αρκετή φαντασία αλλά και αρκετός για το είδος ρεαλισμός συνθέτουν μια ταινία που θα σας κρατήσει μέχρι το τέλος σε έναν επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι χαρακτήρες είναι δουλεμένοι αρκετά καλά και η πολύ καλή χημεία των πρωταγωνιστών δίνει άλλο αέρα στις πιο δραματικές πτυχές του σεναρίου.
Το σενάριο αν και με αρκετά παραπτώματα είναι καλά δομημένο και κρατάει τη πλοκή και τη δράση στη κατάλληλη αναλογία χωρίς ναι πέφτει σε λογικά άλματα και παραλείψεις που τόσο πολύ παρατηρούμε στην πλειονότητα των ταινιών του είδους.
Επίσης η επιλογή σοβαρών ηθοποιών και γενικά το προσεγμένο casting δίνει τη σοβαρότητα που χρειάζεται. Φυσικά δε μιλάω μόνο για τους δύο πρωταγωνιστές που είναι εγνωσμένης αξίας( ιδιαίτερα ο Jamie Fox) αλλά και για τους δευτερεύοντες ρόλους που αποδίδουν εξαιρετικά. Αυτό όμως που έχω να ξεχωρίσω είναι μερικές εκρήξεις υποκριτικής ικανότητας του Gerard Butler ο οποίος δείχνει ότι έχει τις προοπτικές για ένα σοβαρό ρόλο στη συνέχεια της καριέρας του, πέρα από ρομαντικές χαζοκομεντί και επιδείξεις αρρενωπότητας και αδρεναλίνης.
Η ταινία λοιπόν πέρα μερικών στερεοτύπων προσφέρει αρκετή φρεσκάδα και σοβαρότητα με πολύ δράση και δύο χαρακτήρες που εναλλάσσονται στους ρόλους του καλού και του κακού με το τέλος να ανεβάζει τη ταινία πολλά επίπεδα.
Εν κατακλείδι, είναι μια ταινία που δεν θα απογοητεύσει κανέναν και σίγουρα θα ενθουσιάσει τους φαν του είδους που δεν βλέπουν συχνά τέτοια αποτελέσματα στον χώρο των action movies. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους είτε για ένα βράδυ με χαλάρωμα, είτε για ένα βράδυ με τη παρέα. Θα το απολαύσετε.
starring: Val Kilmer, Curtis (50 Cent) Jackson, Sharon Stone, Michael Biehn
genre: Crime, Drama
Why do films like these exist? There is no real market for them, or audience. Its just for the random viewer to say "hmm, it has Val Kilmer, Sharon Stone and 50 Cent, why not, it might be interesting". But the problem is right their that they aren't very interesting. These straight to DVD films are in a way a disgrace, a waste of money and time on part of both the filmmakers and of unlucky renter/viewer.
Two cops Andy (Val Kilmer) and Stan (50 Cent) hook up and become partners right after the tragic events of Hurricane Katrina. They bond and decide to run the streets together. The story is about the dirty and corrupt police station of New Orleans. How the FBI that is on too them and the police station's psychiatrist Nina (Sharon Stone) who evaluates the police officers and trys to lead in the right direction of truth and justice. The story doesn't go any deeper than that. The film is a hollow waste, that containes no twists and just rehashes old police movie plots with no fresh mood or take and is also not a good enough story for it too be connected to the events of Katrina.
From movies like this you can’t really have expectations, you just hope for the best. I hate the fact that there is straight to DVD releases. It's as if these little production companies know that they make crap and still keep on making them for the profit of rentals. I don't know if their profit actually lets them continue in this cycle, but it creates boring and un-inspirational films that only help the actors in my opinion in only getting a paycheck so they can move on to a more serious indie production where they will get peanuts.
Streets of Blood is not tragicly bad, even though threw every second of this film you can feel the nonsense ooze out of it. From the cliches, to the terrible dialogue, the simple without effort performances, the supposed stylized bad directing and the non meangiful scipt with no real drama or purpose, the film just cant take it self seriously for a second. But why not give it a lower rating for being this bad you may ask. I will give the film some slack for being a rental film and for its role as just try to tell a simple story. But as I always say, that is not enough. It's still a boring film. I cant recommend this to anybody for the main reason, you will not get any sort of satisfaction in return. Even die hard fans of some of these fine actors should stay away because you will be bored to death by the big name actors dead performances.
writers: Brock Norman Brock | Nicolas Winding Refn
starring: Tom Hardy | Matt King | Kelly Adams
genre: Action | Biography | Drama | Thriller
Η Ιστορία:
Δεκαεννιάχρονος νεαρός με το όνομα Michael Peterson αποφασίζει να ληστέψει το ταχυδρομείο, με όπλα του τον θερμόαιμο χαρακτήρα του και μια αυτοσχέδια καραμπίνα. Όλα αυτά γίνονται στην Αγγλία του 1974. Έπειτα από την αποτυχημένη του απόπειρα καταδικάζεται σε επτά χρόνια φυλάκισης,, που καταφέρνει να τα διογκώσει στον εξωπραγματικό αριθμό των τριαντατεσσάρων, εκ των οποίων τα τριάντα στην απομόνωση!Έτσι λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια ο Michael Peterson σιγά σιγά εξαφανίζεται και την θέση του παίρνει ο Charles Bronson που αντιπροσωπεύει το τρελλαμένο για δόξα alter ego του.
Η Κριτική:
Το Bronson αποτελεί την αληθινή ιστορία του κρατούμενου Michael Peterson, ο οποίος συνεχίζει ακόμα να βρίσκεται στην φυλακή και να κάνει ότι μπορεί για να συνεχίσει να είναι ο νούμερο ένα κρατούμενος της Αγγλίας.Στα της ταινίας τώρα.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα ταινία του Nicolas Winding Refn, ο οποίος συνεχίζει και στο Bronson την ωμή και συνάμα σουρεαλιστική παρουσίαση των χαρακτήρων του και παράλληλα δημιουργεί έναν κόσμο που σε τρώει σιγά σιγά χωρίς να σου δίνει περιθώρια διαφυγής. Συνοδοιπόρος σε αυτό του το ταξίδι είναι αυτή την φορά ο καταπληκτικός Tom Hardy (βλέπε RocknRolla), ο οποίος για τον ρόλο αυτό άλλαξε τόσο πολύ και εμφανισιακά και κινηματογραφικά, κρατώντας στις πλάτες του το όλο σενάριο. Σε μια δήλωση του ο Hardy είπε: “Τhe opportunity to play such a complex and tormented real-life character was a unique challenge for me, and one that required a great level of commitment and understanding."
Κακά τα ψέματα όμως. Το Bronson θυμίζει σε αηδιαστικά μεγάλο βαθμό το αριστούργημα του Kubrick “A Clockwork Orange” χωρίς όμως αυτό να το κάνει να χάνει την προσωπικότητα του σαν ταινία και κατά την προσωπική μου άποψη ίσως να δίνει αφορμή για μελλοντικές συζητήσεις για την ταινία. Άλλωστε, το να επιχειρήσει κάποιος να μιμηθεί το Clockwork Orange και να μείνει ζωντανός δεν είναι και κάτι το εύκολο..
Σκηνοθετικά η όλη απόπειρα ήταν μαγευτική, με τα μονόπλανα και τις οπτικές εναλλαγές να δίνουν και να παίρνουν, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα παράνοιας και καλλιτεχνικής/ρετρό ονείρωξης. Σημαντικό παράγοντα σε αυτό παίζουν οι σκηνές με τον Charles Bronson να διηγείται την ιστορία του πάνω στο θεατρικό σανίδι και με κοινό του ένα άφωνο και συνάμα αρρωστημένο πλήθος, που απλά κάθεται και τον ακούει, χωρίς να αντιδρά σε οτιδήποτε. Η μουσική της ταινίας θα σας θυμίσει το Κουρδιστό Πορτοκάλι , μιας και αποτελείται από τα γνωστά κλασσικά κομμάτια που έχουμε συνηθίσει σε σκηνές παράνοιας, όπως επίσης και από mid-tempo disco κομμάτια που δίνουν μια “φρεσκάδα” στην όλη αρρωστημένη πλοκή.
Το cast της ταινίας ουσιαστικά αποτελείται μονάχα από τον Hardy, μα οι υπόλοιποι συντελεστές, αν και δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στην ταινία, καταφέρνουν να δώσουν το στίγμα της τρέλας και της κοινωνικοπολιτικής αδικίας που έμμεσα θέλει να περάσει το όλο εγχείρημα, δημιουργώντας μια μάζα συναισθημάτων, η οποία ακολουθεί σαν “φόντο” τον Charles Bronson που απλά το διασκεδάζει!!
Ο Bronson λοιπόν, έχοντας κυριευτεί από την ακατανίκητη επιθυμία του για δόξα, κάνει ότι παιρνά από το χέρι του για να δυσκολέψει την ζωή του όλου συστήματος και να δείξει ότι πραγματικά αξίζει την αναγνώριση μιας σημαντικής περσόνας. Αυτό σίγουρα καταφέρνει να μας το περάσει η ταινία. Όμως κατά την γνώμη μου προσπαθεί ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε να φανεί πρωτοποριακή και “κουλτουρέ” αν θέλετε, με αποτέλεσμα να αφήνει κάποια σημαντικά κενά, που πιστεύω πως θα συμπλήρωναν το build up των χαρακτήρων της.
Παρ' όλα αυτά, το Bronson αποτελεί μια πάρα πολύ καλή ταινία που άν είχε προσεχτεί λιγάκι περισσότερο σε σημεία της, θα αποτελούσε σημείο αναφοράς στις ταινίες του είδους. Αξίζει να την δείτε και για το όμορφο σενάριο και κυρίως για την καταπληκτική ερμηνεία του Hardy.
Τολμηρός δημοσιογράφος ανακαλύπτει σκάνδαλο, στο οποίο εμπλέκεται πολιτικά και οικονομικά μεγαλοεκατομμυριούχος.Έπειτα από αυτό, δικάζεται και του ορίζεται εξάμηνη ποινή λόγω αβάσιμων πληροφοριών. Στο διάστημα αυτό, του προσφέρεται η ευκαιρία από έναν εταιρικό μεγιστάνα να καθαρίσει το όνομα του, λύνοντας την υπόθεση της εξαφανισμένης;/δολοφονημένης; ανηψιάς του, η οποία παράτησε το πατρικό της χωρίς να αφήσει στοιχεία πριν από σαράντα περίπου χρόνια. Στο πλευρό του θα βρεθεί και η Lisbeth, μια “περίεργη” για τα κοινωνικά στερεότυπα κοπέλα, που μέσω του περίεργου και τσαμπουκαλεμένου άν θέλετε προφίλ της και των απίστευτων γνώσεων της στην πληροφορική θα προσπαθήσει μαζί του να λύσει το μυστήριο..
Η Κριτική:
Ποτέ μου δεν ήμουν λάτρης των σουηδικών ταινιών. Ιδιαίτερα όταν είδα πως η ταινία είναι μυστηρίου το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα μέχρι να αποφασίσω τελικά να την δώ. Για πρώτη φορά οι Σουηδοί κατάφεραν να με διαψεύσουν.Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα..
Η ταινία είνα βασισμένη στο πρώτο μέρος άκρως επιτυχημένης τριλογίας, που ακούγεται ότι έχει τραβήξει και το ενδιαφέρον του Ταραντίνο. Η κινηματογραφική της μεταφορά είναι σαν μια σούπα, όπου τα υλικά της αποτελούνται από το απόκοσμο suspense όπως ο Hitchcock και η Agatha Cristie δίδαξαν, τα ακραία και φτιαγμένα στο λυκόφως σκηνικά των βορειοευρωπαϊκών θρίλερ και την εμετική (με την καλη έννοια) ατμόσφαιρα του Σκορσέζε.Όλο αυτό βγάζει μια νοστιμότατη και αρκετά πρωτοποριακή σούπα πανάθεμα τους!
Τεράστιο ρόλο σε αυτήν ταινία έπαιξε το cast της, με μια πρωταγωνίστρια διαμάντι και έναν συμπρωταγωνιστή, που έχοντας το κατάλληλο ύφος για το είδος, καταφέρνει να σε καθηλώσει και στισ δυόμισι ώρες που διαρκεί το όλο εγχείρημα.
Η ταινία ξεκινά κάπως ανορθόδοξα θα λέγαμε, παρουσιάζοντας μας ένα διεφθαρμένο οικονομικοπολιτικό σκηνικό, περασμένο από το μπλέντερ της δημοσιογραφίας και της οικομονικής απληστίας. Πάνω που αρχίζει να γίνεται ανιαρή, κάνει το build up με την παρουσίαση της Lisbeth και των όσων διαδραματίζονται στην ζωή της, προσφέροντας σε εμάς ένα άκρως αξιόλογο πέρασμα απο την βαρεμάρα στην μυστηριακή μαγεία.
Η Lisbeth λοιπόν,έχοντας παραβιάσει τα ιδιωτικά αρχεία του δημοσιογράφου, καταφέρνει να διεισδύσει στον κόσμο του και με την σεξουαλικότητα που σε καμία περίπτωση δεν φαινόταν πως είχε, κάνει αισθητή σε αυτόν την παρουσία της και έτσι καταλήγουν να βρίσκονται μαζί στην δίνη της εξαφάνισης του κοριτσιού από το μυστηριώδες και απομωνομένο σουηδικό νησί. Θα περάσουν πάρα πολλά μαζί όλο αυτόν τον καιρό και μόνο το τέλος θα έρθει να αποκαλύψει το τι πραγματικά είχε συμβεί..
Σκηνοθετικά, η ταινία λαμβάνει χώρα στην παγωμένη Σουηδία που όπως και να το πάρει κανείς, προσφέρεται για τέτοιου είδους σκηνοθετικές απόπειρες. Έχοντας στήσει απίστευτα καλά τα όσα θα εξελιχθούν, καταφένει να οδηγήσει τον θεατή στην αγωνία και την απόγνωση, που ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν τόσο καλά και να “ζωγραφίσει” κινηματογραφικά τα γεγονότα. Προσωπικά τα πλάνα του μου θύμισαν Hitchcock στο North By Northwest και οι εναλλαγές του μια ονειρεμένη άν και νοσταλγική πραγματικότητα.
Προτείνω να την δείτε, είστε δεν είστε λάτρεις αυτών των ταινιών και αυτό γιατί άν και μπορεί αρχικά να νομίσετε ότι μπήκατε σε λάθος κινηματογραφική αίθουσα, είτε ότι αυτό που παρακολουθείτε κάπου το έχετε ξαναδεί,στην τελευταία ώρα της ταινίας θα νοιώσετε την αγωνία και το μεγαλείο του καλού μυστηρίου στα καλύτερα του. Το Κορίτσι με το Τατουάζ είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μακράν το πιο αξιόλογο μυστήριο που διελευκάνεται φέτος στην μεγάλη οθόνη!
Το μυστήριο επέστρεψε, έχει γαλάζια μάτια, μιλάει Σουηδικά και άν είχε όνομα μάλλον θα το λέγαν Svenson!
Καλή προβολή!
Προσωπική βαθμολογία:
Μου άρεσε που είχα πεί ότι δεν θα ξανάβαζα σε τόσο μικρό διάστημα πέντε αστέρια...
Review by Kapapi
Trivia:
Η Noomi Rapace πήρε μαθήματα μοτοσυκλέτας αποκλειστικά για την ανάγκη των γυρισμάτων!
Ο Paul είχε κάνει ένα μινι-αφιέρωμα στις "Νύχτες Πρεμιέρας" πριν από κάποιες μέρες. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση, λοιπόν, στην κατηγορία "Cult" ανήκει και τούτη εδώ η ταινία. Ψυχισμός και δύναμη, μάχες και πνευματικότητα, πάθη και προδοσίες συνθέτουν έναν μικρόκοσμο μέσα σε ένα πολύ γραφικό κινέζικο περιβάλλον. Ας μην μακρηγορούμε, όμως, και ας περάσουμε στα της ταινίας. Το story πάει κάπως έτσι:
Ο Lee, δάσκαλος πολεμικών τεχνών και μέλος του Ναού των Shaolin, δέχεται να γίνει κατάσκοπος στο νησί του Han, έπειτα από προτροπή της μυστικής υπηρεσίας. Ο Han είναι ο μοναδικός Shaolin μαθητής ο οποίος έχει διαφορετικά φρονήματα συγκριτικά με τους κανόνες των Shaolin. Στο νησί του διοργανώνει πρωταθλήματα πολεμικών τεχνών για να συγκαλύψει την επιχείρηση επεξεργασίας και παραγωγής οπίου. Στο νησί βρίσκονται και οι Roper και Williams, φίλοι από τον πόλεμο του Vietnam, για διαφορετικό λόγο ο καθένας. Το ερώτημα είναι αν ο Lee θα συμμορφωθεί ή όχι με τους κανόνες του τουρνουά...
Με προβληματίζει πολύ το γεγονός της κριτικής της σκηνοθεσίας...Για δύο, κυρίως, λόγους:
1)Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι αναπόσπαστο κομμάτι των συγκεκριμένων φιλμ είναι το ανελέητο και "κουφό" ξύλο και
2)Γιατί χωρίς τον τόνο και τη σημασία που του δίνεται η ταινία θα ήταν κάποια επίπεδα πίσω ποιοτικά
Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους, θα χωρίσουμε την κριτική της σκηνοθεσίας σε δύο μέρη:
Μέρος 1: Αντικειμενική κριτική βάσει του συνόλου της ταινίας
Από αυτή την οπτική γωνία, η σκηνοθεσία ήταν φανταστική. Αποτυπωνόταν απόλυτα το κλίμα της εποχής, ο κινέζικος πολιτισμός, η καθημερινότητα όλων των ανθρώπων που συμμετείχαν στις σκηνές καθώς και τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδοσιακές ενδυμασίες της εποχής(που διατηρούνται μέχρι και σήμερα). Είχε σημεία πάρα πολύ επαγγελματικά και μοντέρνα για τη δεκαετία του '70 ( η ταινία είναι του 1973) και σου περνούσε όλη την ένταση της μάχης και της κατάστασης που βρίσκονταν οι ηθοποιοί. Μπορούσες να "μυρίσεις" τον κινέζικο αέρα από την οθόνη σου, να ζαλιστείς από αυτόν.
Μέρος 2: Κριτική βάσει του συγκεκριμένου είδους
Ο χαρακτηριστικός ήχος της-ας πούμε- "υπερηχητικής" κλωτσομπουνιάς κυριαρχούσε, και καλά έκανε..!Απλά, το θέμα είναι ότι στις μάχες, με τόσα άτομα να συμμετέχουν και τόσες πολλές κινήσεις και λεπτομέρειες που πρέπει να πιάσει το μάτι σου, ακόμα και η μεγάλη εμπειρία που έχει ο σκηνοθέτης εξαπατάται από έναν διαφορετικό "δαίμονα του τυπογραφείου". Θέλω να καταλήξω στο ότι έβλεπες ανθρώπους να έχουν μια φυσιολογική αντίδραση στις γροθιές που δέχονται πριν ακόμα αυτή φτάσει στο πρόσωπο ή σε κάποιο άλλο σημείο του σώματός τους..! Παρόλ' αυτά, το φαινόμενο είναι πολύ συχνό σε αυτό το στυλ ταινιών και φτάνουμε σε σημείο να μην το θεωρούμε κατακριτέο, αλλά δεν συμφωνούμε και δεν επιθυμούμε και την ύπαρξή του.
Ως προς το σενάριο, τώρα, οι προσδοκίες μου ήταν πιο χαμηλές από αυτό που τελικά συνάντησα. Είναι πολύ σημαντικό το ότι αποτυπώνεται, στα 98' που διαρκεί, ένα μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας των Shaolin και του ρόλου που παίζει το πνεύμα στα πλαίσια οποιασδήποτε πολεμικής τέχνης. Πολλά γνωμικά διατυπώνονται, με βαθύ νόημα το καθένα τους. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Bruce Lee, εκτός από ηθοποιός και ειδήμων στις πολεμικές τέχνες, ήταν και φιλόσοφος. Αυτό σε συνδυασμό με την φιλοσοφία των Shaolin μας βοηθάει να κατανοήσουμε το συνολικό πλαίσιο στο οποίο κινείται.
Ηθοποιία:Οι κύριοι πρωταγωνιστές στέκονταν πολύ καλά αναλογικά με την "πυγμή" που έπρεπε να παρουσιάσουν στο φιλμ. Ο μόνος που θεωρώ ότι σε κάποια σημεία υστερούσε ήταν ο Han(Shih Kien).Από 'κει και πέρα, οι κομπάρσοι(μαθητές, καρατέγκα και "δούλες πολυτελείας") ήταν πότε καλοί και πότε μέτριοι. Αλλά και πάλι λέω ότι αυτά δεν είναι, κατά την γνώμη μου, τόσο κατακριτέα σε μια ταινία αυτού του είδους.
Για τη μουσική μπορούμε να πούμε πολύ καλά πράγματα. Όπως γίνεται κατανοητό, κυριαρχεί το στοιχείο της κινέζικης παράδοσης συνυφασμένο με μοντέρνους ήχους παραμορφωμένης ηλεκτρικής και ήπιων beat.
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία για όλους νομίζω, είτε φαν του είδους είτε όχι. Έχει πολύ ωραίο "χρώμα", αρκετή δράση και όμορφα διδάγματα σε κάποια σημεία.
Αν τελικά την δείτε, καλή προβολή..!
"Always be yourself, express yourself, have faith in yourself, do not go out and look for a successful personality and duplicate it."
starring: Johnny Depp, Christian Bale, Marion Cotillard, Channing Tatum, David Wenham, Stephen Dorff
genre: Action, Crime, Drama, Gangster
Η Ιστορία:
Βρισκόμαστε στην Αμερική του '33 και συγκεκριμένα στο Σικάγο, όπου ο Τζον Ντίλιντζερ με την παρέα του είναι οι πιο διαβόητοι εγκληματίες της χώρας, με ειδικότητα στις ληστείες τραπεζών. Ο Ντίλιντζερ είναι μια εγκληματική μα συνάμα αγαπητή στον κόσμο περσόνα, με μόνο σκοπό του την εναντίωση στο κράτος. Η ιστορία εξελίσσεται στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης και η συμπεριφορά του τον μετατρέπει με όλα αυτά σε μια ηρωική προς τον λαό φιγούρα. Όχι όμως και στην αστυνομία, η οποία έπειτα από άπειρα φιάσκα στο να καταστείλει το έγκλημα, ρίχνεται με τα μούτρα στην δουλειά, αναγνωρίζοντας τον Ντίλιντζερ ώς τον νούμερο ένα κίνδυνο του κράτους και με υπεύθυνο τον Μέλβιν Πέρβις, προσπαθεί να δώσει τέλος στο έγκλημα. Ακολουθεί λοιπόν ένα ανθρωποκυνηγητό μεταξύ Ντίλιντζερ και αστυνομίας και καθώς το τέλος πλησιάζει, μόνο μία από τις δύο πλευρές θα καταφέρει να μείνει όρθια..
Η Κριτική:
Περίμενα το Public Enemies από την στιγμή που ανακοινώθηκε, για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή είμαι φαν του είδους από μικρό παιδί και ειλικρινά χαίρομαι όταν ανακοινώνονται τέτοιου είδους ταινίες, που κατά την γνώμη μου ταξιδεύουν τον θεατή στην πιο “αληθινή” πλευρά του κινηματογράφου και δεύτερον επειδή είμαι τεράστιος θαυμαστής του Johnny Depp. Έτσι λοιπόν, πήγα με τον gamapi να δώ την ταινία και ειλικρινά δεν απογοήτευσε καμία από τις αρχικές μου προσδοκίες. Άς αναλύσουμε όμως λίγο την ταινία..
Αρχικά, το πρώτο που προσέχει κανείς είναι το cast της ταινίας, που εντυπωσιάζει κατά την γνώμη μου, μιας και εδώ βλεπουμε ονόματα όπως τον Johnny Depp, τον Christian Bale, την Marion Cotillard, όπως επίσης και πάρα πολλόυς άλλους αξιόλογους ηθοποιούς που συνοδεύουν τους τρεις βασικούς, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον πήχη. Όμως, όσο καλό και αν είναι το cast μιας ταινίας, είναι ο σκηνοθέτης αυτός ο οποίος θα κάνει την διαφορά και θα το αναδείξει.
Την σκηνοθεσία του Public Enemies ανέλαβε ο Michael Mann, γνωστός από το The Insider και το Miami Vice, κάτι που μου έκανε εντύπωση, μιας και ήθελα να δώ το πώς θα κατάφερνε να αποδώσει σε ένα τέτοιο σενάριο και ειδικότερα με έναν τέτοιο πρωταγωνιστή στο πλευρό του. Χωρίς να “κουράσω” το θέμα αυτό, το μόνο που έχω να πώ είναι ότι ίσως και να μπορούσε καλύτερα. Αυτό, γιατί η όλη ιστορία εξελίσσεται στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης, κάτι που ο Mann φαίνεται να μην υπολόγισε και πολύ και από την άλλη πιστεύω ότι θα μπορούσε να “ρίξει” πιο πολύ τις κάμερες πάνω στον Depp, που τον βλέπουμε εδώ ίσως στον πιο ανθρώπινο ρόλο της καριέρας του και κατά την προσωπική μου άποψη σε έναν ρόλο που τον καταξιώνει στα μάτια όλων αυτών που τον θεωρούσαν ως ένα ακόμα teen idolπου δεν μπορεί να παίξει τίποτε σοβαρό.
Ο Depp λοιπόν κλέβει την παράσταση, χωρίς όμως να ρίχνει στην σκιά του τους Bale και Cotillard, που ιδιαίτερα στην περίπτωση της δεύτερης έμεινα άφωνος από το πόσο καλά μπορεί να παίξει και πόσο μάλλον σε έναν αρκετά απαιτητικό ρόλο.
Η ροή που επέλεξε ο Mann για την ταινία παρουσιάζει την ζωή του Ντίλιντζερ, όχι από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της, κάτι που και συνηθισμένο είναι και δεν θα ταίριαζε στο στυλ που προσπάθησε να περάσει. Έτσι, κινηματογραφεί τις ενέργειες και την ζωή του ληστή/ήρωα που ψάχνει αγωνιωδώς την ταυτότητά του, σε μια περίοδο που ο λαός βρίσκεται μέσα στον βούρκο της οικονομικής καταστροφής. Αυτός ο χαρακτήρας έρχεται σε κόντρα με αυτόν του Μέλβιν Πέρβις, ο οποίος ενώ είναι δέσμιος του κρατικού μηχανισμού και των στερεοτύπων, έλκεται από το μεγαλείο της προσωπικότητας του Ντίλιντζερ και ζεί κάθε λεπτό κάτω από την σκιά της.
Όσον αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Public Enemies έχω μόνο καλά λόγια να πώ. Η μουσική είναι ακριβώς όπως πρέπει, με ένα main music theme που προσωπικά λάτρεψα και με πάρα πολλά old-schoolπεράσματα που δίνουν μια άλλη χροιά στο όλο εγχείρημα. Από την άλλη, τρομερή εντύπωση μου έκανε η μαγεία της φωτογραφίας του Ντάντε Σπινότι που σε συνδυασμό με την HD εικόνα καταφέρνει να αποδώσει μέσα από μια πιο σύγχρονη ματιά τα γεγονότα. Η HD ποιότητα ίσως σας παραξενέψει στο πρώτο μισό της ταινίας, μα στο δεύτερο μέρος της όπου η δράση κορυφώνεται και κλείνει με μια καταπληκτική και συνάμα cult σκηνή θα καταλάβετε ότι βοηθάει πάρα πολύ στην μετάδωση των σκηνών δράσης.
Θέλω να κλείσω εδώ, προτείνοντας σε όλους σας να πάτε να δείτε το Public Enemies μιας και είναι μια πάρα πολύ καλή επιλογή για το καλοκαίρι, που δεν θα σας απογοητεύσει και από την άλλη είναι μια ταινία που πιστεύω ότι θα μείνει ψηλά στο βάθρο του είδους της. Θέλω επίσης να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου στον γιαννάκη να τα καταφέρει αυτή την χρονιά και να πάρει το αγαλματάκι που τόσα χρόνια του έχει γυρίσει την πλάτη. Αυτή την φορά πραγματικά το αξίζει!
Το Public Enemies θα σας κάνει να περάσετε πολύ ευχάριστα με πάρα πολύ δράση, τρομερές ερμηνείες, υπερβολικές old-school και συνάμα Gangster-ικές σκηνές και ένα άκρως δεμένο σενάριο!
*trivia: Από την ιστορία του Τζον Ντίλιντζερ πήρε το όνομα του το mathcore συγκρότημα The dillinger escape plan.
Πιστεύω ότι το πνεύμα και το νόημα αυτής της ταινίας μπορεί να εκφραστεί μόνο με ένα όνομα: Luc Besson. Ο συγγραφέας και παραγωγός ταινιών όπως των transporter και taxi μπορεί να εγγυηθεί σίγουρα ένα καλό action movie.
Έτσι λοιπόν αυτή τη φορά μεταφερόμαστε σε μια περιπέτεια που εξελίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Γαλλία. Όλα ξεκινάν όταν ο υπερπροστατευτικός αλλά και συνάμα συνεχώς απών πατέρας Bryan Mills (Liam Neeson) επιτρέπει στην κόρη του (Maggie Grace) να κάνει το ταξίδι στην Ευρώπη που σχεδίαζε με μια φίλη της. Όταν όμως η κόρη του πέφτει θύμα απαγωγής από εμπόρους λευκής σαρκός, με τον ίδιο να ακούει τα πάντα από το τηλέφωνο, τότε ο απελπισμένος πατέρας θα ανασύρει όλες τις ικανότητες που του εξασφάλισε η πρώην δουλειά του στη CIA και θα σακατέψει πολλούς, θα μακελέψει ακόμα περισσότερους μπαίνοντας στα άβατα του οργανωμένου εγκλήματος.
Αν και γενικά δεν είμαι υπέρ των ταινιών με τους one-man-army χαρακτήρες, η επιλογή του Liam Neeson στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η καλλιτεχνική του αξία είναι αδιαπραγμάτευτη και επομένως η υπόσταση και η ερμηνεία του χαρακτήρα έχουν τη καλύτερη βάση. Από κει και πέρα όμως η ηθοποιία κατρακυλά με κανέναν άλλο να μπορεί να σταθεί δίπλα του. Η Maggie Grace στο ρόλο της κόρης όποτε δεν ουρλιάζει μας θυμίζει γιατί έπρεπε να πεθάνει η Shannon στους Lost. Στα ίδια μήκη κύματος κυμαίνεται βέβαια και η Famke Janssen στο ρόλο της μητέρας αν και η συμμετοχή της δεν είναι μεγάλη.
Όμως το σενάριο, που σε συνδυασμό με μια πολύ καλή σκηνοθεσία, αποθεώνει την ταινία. Οι χαρακτήρες αναπτύσσονται ιδανικά και με έναν πολύ αργό ρυθμό στην αρχή να κλιμακώνεται καθώς η ιστορία προχωρά σαν ένα καλοδουλεμένο κοντσέρτο. Το θετικό κατά τη γνώμη μου είναι και η έλλειψη των μεγάλων εκρήξεων και των σκηνών πολεμικών τεχνών που σίγουρα θα πέταγαν τη ταινία στον κάλαθο των απολεσθέντων.
Η ταινία, που έχει βγει εδώ και αρκετούς μήνες στην Αμερική, κάνει προφανές το λόγω που άργησε να εμφανιστεί στις ελληνικές αίθουσες. Πολύ καλή δράση, πάρα πολύ καλή ηθοποιία και ένα ακόμα καλύτερο σενάριο θα σας προσφέρουν ένα υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ αν και είναι σίγουρο ότι σε δύο μήνες δε θα θυμάστε καν ποιος παίζει.
Αν ψάχνεται περιπέτεια το Taken θα σας την δώσει απλόχερα! Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!
The release of older films to cinemas can only be a delight. Especially with older classics like Alfred Hitchcock’s Vertigo. Here is one of his most acclaimed films. Hitchcock thrills the viewer with mystery and dazzles us with the raw emotions the characters go through. Vertigo is not to be missed.
Detective Scottie Ferguson (James Stewart) discovers he has acrophobia after on duty incident. Now retired he’s recovering from his new found fear by resting and spending time with his old friend Midge (Barbara Bel Geddes). Gavin Elster (Tom Helmore) an old acquaintance doesn’t leave him out of his old habits by asking for a favor. Intrigued into helping his old friend Scottie sets to investigate Elster’s wife Madeline (Kim Novak) for her mysterious behavior and her interest in Carlota Valdes. As the film progress Scottie gets deeper into the mystery of the connection the dead Carlota has with living and very strange Madeline. But as we see the detective job isn’t that simple as Scottie gets attached to Madeline and finds theirs price to pay for the thing you want.
What makes Vertigo such a great film and for so many people rank it so highly after many years is simple. Its Hitchcock. From his casting choices of the mesmerizing Kim Novak to one of the 20th century great leading actors James Stewart, Hitchcock has never made the audience not feel in touch with the actors on screen. Another factor that t is the writing. Hitchcock does put everything into place and his direction is impeccable as ill talk further but the writing is to be noted as well. The way Stewart character Scottie faces through his trauma and the devastating event that occurs to him in the film which I will not mention is greatly written. A great feel for the character and their motives from finding the true love to not knowing any better what to do. Also the twists the film has are outstanding and will leave you with your jaw open.
The techniques Hitchcock used in countless of his films have influenced filmmakers for generations. With his great Vertigo shot of Scottie spinning, or his the changes of color in his dream. Or even more simply how he lets the mystery unravel so beautifully in front of our eyes. It tragedy that we didn't live in his times to enjoy his films at the time of their release. All he ever did was advance medium with breathtaking techniques, bold and original stories and lifted the artistic capacity of the director from the hands of the producer.
After talking about the obvious qualities of Vertigo im going to give some input on the lesser known the film possess. One is the score by Bernard Hermann from his classic opening titles Vertigo music to the silent but enigmatic feeling his music makes us feel when Scottie is following Madeline. Another element I am fond of that many people might not know of is Saul Bass. The edits sequence he has created for countless of films that all are unique and represent a distinct and unique feeling for each film. He has worked many times with Hitchcock and his credits sequence here as we slowly see the vertigo effect towards the eye of a woman is incredible. Also im glad to see that after his long film relationship with Hitchcock he’s moved on to Scorsese where he has continued his great work.
As the poster says this is Alfred Hitchcock’s masterpiece. If anyone has the free time and hasn’t seen Vertigo before its about time. Because it’s not ever day that you have the chance to see one of the greats on screen in its true glory. Vertigo is a prime example of cinema at its best, a great piece of art and a deeply entertaining film.
