director: Michael Mann
writers: Ronan Bennett, Michael Mann
starring: Johnny Depp, Christian Bale, Marion Cotillard, Channing Tatum, David Wenham, Stephen Dorff
genre: Action, Crime, Drama, Gangster
Η Ιστορία:
Βρισκόμαστε στην Αμερική του '33 και συγκεκριμένα στο Σικάγο, όπου ο Τζον Ντίλιντζερ με την παρέα του είναι οι πιο διαβόητοι εγκληματίες της χώρας, με ειδικότητα στις ληστείες τραπεζών. Ο Ντίλιντζερ είναι μια εγκληματική μα συνάμα αγαπητή στον κόσμο περσόνα, με μόνο σκοπό του την εναντίωση στο κράτος. Η ιστορία εξελίσσεται στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης και η συμπεριφορά του τον μετατρέπει με όλα αυτά σε μια ηρωική προς τον λαό φιγούρα. Όχι όμως και στην αστυνομία, η οποία έπειτα από άπειρα φιάσκα στο να καταστείλει το έγκλημα, ρίχνεται με τα μούτρα στην δουλειά, αναγνωρίζοντας τον Ντίλιντζερ ώς τον νούμερο ένα κίνδυνο του κράτους και με υπεύθυνο τον Μέλβιν Πέρβις, προσπαθεί να δώσει τέλος στο έγκλημα. Ακολουθεί λοιπόν ένα ανθρωποκυνηγητό μεταξύ Ντίλιντζερ και αστυνομίας και καθώς το τέλος πλησιάζει, μόνο μία από τις δύο πλευρές θα καταφέρει να μείνει όρθια..
Η Κριτική:
Περίμενα το Public Enemies από την στιγμή που ανακοινώθηκε, για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή είμαι φαν του είδους από μικρό παιδί και ειλικρινά χαίρομαι όταν ανακοινώνονται τέτοιου είδους ταινίες, που κατά την γνώμη μου ταξιδεύουν τον θεατή στην πιο “αληθινή” πλευρά του κινηματογράφου και δεύτερον επειδή είμαι τεράστιος θαυμαστής του Johnny Depp. Έτσι λοιπόν, πήγα με τον gamapi να δώ την ταινία και ειλικρινά δεν απογοήτευσε καμία από τις αρχικές μου προσδοκίες. Άς αναλύσουμε όμως λίγο την ταινία..
Αρχικά, το πρώτο που προσέχει κανείς είναι το cast της ταινίας, που εντυπωσιάζει κατά την γνώμη μου, μιας και εδώ βλεπουμε ονόματα όπως τον Johnny Depp, τον Christian Bale, την Marion Cotillard, όπως επίσης και πάρα πολλόυς άλλους αξιόλογους ηθοποιούς που συνοδεύουν τους τρεις βασικούς, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον πήχη. Όμως, όσο καλό και αν είναι το cast μιας ταινίας, είναι ο σκηνοθέτης αυτός ο οποίος θα κάνει την διαφορά και θα το αναδείξει.
Την σκηνοθεσία του Public Enemies ανέλαβε ο Michael Mann, γνωστός από το The Insider και το Miami Vice, κάτι που μου έκανε εντύπωση, μιας και ήθελα να δώ το πώς θα κατάφερνε να αποδώσει σε ένα τέτοιο σενάριο και ειδικότερα με έναν τέτοιο πρωταγωνιστή στο πλευρό του. Χωρίς να “κουράσω” το θέμα αυτό, το μόνο που έχω να πώ είναι ότι ίσως και να μπορούσε καλύτερα. Αυτό, γιατί η όλη ιστορία εξελίσσεται στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης, κάτι που ο Mann φαίνεται να μην υπολόγισε και πολύ και από την άλλη πιστεύω ότι θα μπορούσε να “ρίξει” πιο πολύ τις κάμερες πάνω στον Depp, που τον βλέπουμε εδώ ίσως στον πιο ανθρώπινο ρόλο της καριέρας του και κατά την προσωπική μου άποψη σε έναν ρόλο που τον καταξιώνει στα μάτια όλων αυτών που τον θεωρούσαν ως ένα ακόμα teen idol που δεν μπορεί να παίξει τίποτε σοβαρό.
Ο Depp λοιπόν κλέβει την παράσταση, χωρίς όμως να ρίχνει στην σκιά του τους Bale και Cotillard, που ιδιαίτερα στην περίπτωση της δεύτερης έμεινα άφωνος από το πόσο καλά μπορεί να παίξει και πόσο μάλλον σε έναν αρκετά απαιτητικό ρόλο.
Η ροή που επέλεξε ο Mann για την ταινία παρουσιάζει την ζωή του Ντίλιντζερ, όχι από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος της, κάτι που και συνηθισμένο είναι και δεν θα ταίριαζε στο στυλ που προσπάθησε να περάσει. Έτσι, κινηματογραφεί τις ενέργειες και την ζωή του ληστή/ήρωα που ψάχνει αγωνιωδώς την ταυτότητά του, σε μια περίοδο που ο λαός βρίσκεται μέσα στον βούρκο της οικονομικής καταστροφής. Αυτός ο χαρακτήρας έρχεται σε κόντρα με αυτόν του Μέλβιν Πέρβις, ο οποίος ενώ είναι δέσμιος του κρατικού μηχανισμού και των στερεοτύπων, έλκεται από το μεγαλείο της προσωπικότητας του Ντίλιντζερ και ζεί κάθε λεπτό κάτω από την σκιά της.
Όσον αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Public Enemies έχω μόνο καλά λόγια να πώ. Η μουσική είναι ακριβώς όπως πρέπει, με ένα main music theme που προσωπικά λάτρεψα και με πάρα πολλά old-school περάσματα που δίνουν μια άλλη χροιά στο όλο εγχείρημα. Από την άλλη, τρομερή εντύπωση μου έκανε η μαγεία της φωτογραφίας του Ντάντε Σπινότι που σε συνδυασμό με την HD εικόνα καταφέρνει να αποδώσει μέσα από μια πιο σύγχρονη ματιά τα γεγονότα. Η HD ποιότητα ίσως σας παραξενέψει στο πρώτο μισό της ταινίας, μα στο δεύτερο μέρος της όπου η δράση κορυφώνεται και κλείνει με μια καταπληκτική και συνάμα cult σκηνή θα καταλάβετε ότι βοηθάει πάρα πολύ στην μετάδωση των σκηνών δράσης.
Θέλω να κλείσω εδώ, προτείνοντας σε όλους σας να πάτε να δείτε το Public Enemies μιας και είναι μια πάρα πολύ καλή επιλογή για το καλοκαίρι, που δεν θα σας απογοητεύσει και από την άλλη είναι μια ταινία που πιστεύω ότι θα μείνει ψηλά στο βάθρο του είδους της. Θέλω επίσης να ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου στον γιαννάκη να τα καταφέρει αυτή την χρονιά και να πάρει το αγαλματάκι που τόσα χρόνια του έχει γυρίσει την πλάτη. Αυτή την φορά πραγματικά το αξίζει!
Το Public Enemies θα σας κάνει να περάσετε πολύ ευχάριστα με πάρα πολύ δράση, τρομερές ερμηνείες, υπερβολικές old-school και συνάμα Gangster-ικές σκηνές και ένα άκρως δεμένο σενάριο!
*trivia: Από την ιστορία του Τζον Ντίλιντζερ πήρε το όνομα του το mathcore συγκρότημα The dillinger escape plan.
Καλή προβολή!!
Προσωπική βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment