Leonera (2008)

Director: Pablo Trapero

Writer: Alejandro Fadel,Pablo Trapero,Martin Maregui,Santiago Mitre

Starring:Martina Gusman(Julia),Elli Medeiros(Sofia),Laura Garcia(Marta),Rodrigo Santoro(Ramiro)

Genre: Drama

« Φυλακή, η : 1. δημόσιο κτίριο όπου κρατούνται υπό επιτήρηση υπόδικοι ή κατάδικοι: Kλείνω / βάζω / χώνω κπ. στη ~, φυλακίζω. Mπαίνω στη ~, φυλακίζομαι. Kάνω (στη) ~, περνώ ένα διάστημα στη φυλακή. Bγαίνω / απολύομαι από τη ~, αποφυλακίζομαι. Στρατιωτικές / αγροτικές φυλακές. Έρευνα για τις συνθήκες ζωής των κρατουμένων στις φυλακές. Tραγούδια της φυλακής. Φυλακές υψίστης ασφαλείας. ΠAΡ ΦΡ (και ειρ.) της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες, οι τολμηροί, οι ριψοκίνδυνοι δε φοβούνται το κόστος των ενεργειών τους. 2. η φυλάκιση, η ποινή της φυλάκισης: Kαταδικάστηκε σε / έφαγε τρία χρόνια ~ χωρίς αναστολή. || (για στρατ.): Ο λοχαγός τιμώρησε το στρατιώτη με είκοσι μέρες ~. 3. (μτφ.) καθετί (χώρος, θεσμός κτλ.) που στερεί ή περιορίζει την (προσωπική) ελευθερία: Ορισμένοι θεωρούν ότι ο γάμος είναι ~. »

Ορίσαμε την φυλακή. Ορίστε μου τώρα την φυλακή-νηπιαγωγείο. Ορίστε μου την μητρότητα, την φιλία, την ομοφυλοφιλία, τον πόνο, την αδικία. Ορίστε μου την ζωή.

Είναι, όντως, πολύ δύσκολοι αυτοί οι ορισμοί. Πολύ δύσκολα διατυπώνονται με απλές, στεγνές λέξεις. Όμως, ο Pablo Trapero με την ταινία του “Leonera” μας δίνει να καταλάβουμε απόλυτα τη σημασία τους, και την κάνει κυριολεκτικά τατουάζ στο πετσί μας. Μα, ας τα πάρουμε απ’ την αρχή…

Η Χούλια, μια νέα φοιτήτρια από την Αργεντινή, ξυπνά στο δωμάτιο της πλάι στο πτώμα του Ναουέλ και του μισοπεθαμένου Ραμίρο. Το δράμα γι’ αυτήν ξεκινά εκείνη ακριβώς την στιγμή. Κατηγορείται για τον φόνο του Ναουέλ και προφυλακίζεται σε μια φυλακή για έγκυες μητέρες, περιμένοντας το παιδί του τελευταίου. Ο Ραμίρο κρατείται κι αυτός σε αντρικές φυλακές μέχρι να οριστεί η δικάσιμος. Στο πλευρό της Χούλια θα βρεθεί η Μάρτα, μια φυλακισμένη μητέρα, η οποία θα της δίνει δύναμη και, σε αρκετές στιγμές, ερωτική συντροφιά. Αφού γεννηθεί ο Τομάς, την εμφάνιση της κάνει η Σοφία, η μητέρα της Χούλια, η οποία, θέλοντας να καλύψει την ανικανότητά της ως γονιός, προσπαθεί να κερδίσει τον Τομάς. Ψεύτικες κατηγορίες και περίεργα παιχνίδια ενάντια στην Χούλια θα την κρατήσουν στην φυλακή(χωρίς να έχει γίνει κάποια δίκη) για 4 χρόνια. Τι είναι καλύτερο τελικά: να’ σαι στη φυλακή με το παιδί σου ή να αφήσεις το παιδί σου ελεύθερο χωρίς εσένα δίπλα του;

Δεν θέλω να φανώ φλύαρος, αλλά καλό θα ήταν να αναφέρω κάποια στοιχεία «πίσω» απ΄ την ταινία, τα οποία είναι συγκλονιστικά και θα σας κάνουν να μπείτε ολοκληρωτικά μέσα της. Αφορμή της δημιουργίας της ταινίας είναι η λέξη «ροζ». Αναφέρεται στο χρώμα που έχουν αυτές οι ιδιαίτερες φυλακές, το οποίο παρατήρησε ο μικρός γιος του Trapero. Ο Trapero, θέλοντας να καταγγείλει τη σαπίλα του σωφρονιστικού συστήματος, δημιουργεί αυτή την ταινία. Γυρίστηκε σε πραγματικές φυλακές και σε πολλά σημεία τον ρόλο των ηθοποιών τον έπαιζαν κανονικοί φύλακες. Ένα τελευταίο «αστεράκι» σε αυτή την αναφορά είναι 2 σημαντικά στατιστικά στοιχεία : Το 37% των φυλακισμένων σε αυτές τις φυλακές είναι τελείως αμόρφωτοι – Το 72% των εγκλημάτων που διαπράττονται από γυναίκες, είναι εγκλήματα πάθους. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους άντρες είναι 7%( είναι κλειδί..!)

Στα πιο πρακτικά:

Η σκηνοθεσία ήταν απέριττη . Την περισσότερη ώρα παρακολουθούσαμε το κλασσικό «κάμερα στον ώμο». Τα πλάνα ήταν ακριβώς στον τόνο που θα έπρεπε για να δώσουν την δύναμη του σκηνικού. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας λαμβάνει χώρα στην φυλακή και, παρ’ όλα αυτά, περιμένεις πως και πως την επόμενη κίνηση.

Καταλυτικό παράγοντα έπαιξε η ηθοποιία. Άκρως αληθινή, σου περνούσε τον πόνο των προσώπων και σε γέμιζε απόλυτα. Δεν μπορώ να πω ότι υπήρχε ποικιλία ρόλων, πράγμα που δίνει ένα παραπάνω «συν» στην επιτυχία που είχε η προσαρμογή τω ηθοποιών σ’ αυτούς.

Όλοι έχουμε δει ταινίες οι οποίες παρουσιάζουν μια ωμή, καθημερινή κατάσταση στην οποία γυρνάμε καθημερινά το κεφάλι, εθελοτυφλώντας και αγνοώντας την. Πόσες ταινίες με ναρκωτικά, πορνεία, μαφία κτλ δεν έχουμε χαρακτηρίσει ως εξαιρετικές ακόμα κι αν δεν έχουμε ζήσει ποτέ την κατάσταση που παρουσιάζουν; Σε αυτήν εδώ όμως την ταινία, παρά το γεγονός ότι και το θέμα της φυλακής είναι άγνωστο στην συντριπτική πλειοψηφία μας, κατανοούμε απόλυτα την ζωή στο κλουβί, τον απέραντο πόνο και το πώς είναι «να σε θάβουν ζωντανό».

Προσωπική βαθμολογία: