director: Ari Folman
writer: Ari Folman
starring: Ron Ben-Yishai, Ronny Dayag, Ari Folman, Dror Harazi, Yehezkel Lazarov, Mickey Leon, Ori Sivan, Zahava Solomon
genre: Animation, Drama, War
Λίγα λόγια και...σεβασμός.
Τρομερό. Συγκινητικό. Τεχνικά αψεγάδιαστο.
Νομίζω ότι με λόγια σε αυτό το μήκος κύματος θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για το “Waltz with Bashir”. Είναι πολύ ωραίο να διαβάζεις σε ένα site μια απλή αναφορά για μια νέα ταινία που μόλις άρχισε να προβάλλεται και αυτή η εν λόγω ταινία να αποδεικνύεται φανταστική. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή εδώ. Αλλά, μιλάω πολύ στον “αέρα”. Πιο συγκεκριμένα:
Ο Ari βασανίζεται από έναν εφιάλτη ο οποίος στοιχειώνει τον ύπνο του για πολύ καιρό. Ο εφιάλτης έχει άμεση σχέση με την περίοδο κατά την οποία πολεμούσε με τον Ισραηλινό στρατό στον πόλεμο του Λιβάνου. Το πρόβλημα είναι ότι στη μνήμη του υπάρχει ένα τεράστιο κενό το οποίο αφορά τον πόλεμο αυτό. Συζητώντας με παλιούς του φίλους, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει στον ίδιο πόλεμο, προσπαθεί να ζωντανέψει πάλι αυτές του τις μνήμες. Σιγά-σιγά, το υποσυνείδητό του αρχίζει να “παίρνει” το μέρος του, και ένας ξεχασμένος κόσμος του παρελθόντος αποκαλύπτεται...
Σκηνοθετικά, η ταινία ήταν σε έναν “υπέροχο δρόμο”. Πολύ καλή ροή, ωραία σύνδεση του μοντέρνου animation με γραφικές τεχνικές από υπολογιστή και απαλές αποχρώσεις μιας “σκοτεινής” πλευράς μαζί με κάτι το ολοκληρωτικά ανθρώπινο. Έδενε απόλυτα με το σενάριο και σε έπαιρνε “από το χέρι” μέχρι το τέλος της. Για να κάνω λίγο πιο κατανοητή την τέχνη του animation που χρησιμοποιήθηκε, θα μπορούσα να σας πω ότι ενώ σκεφτόσουν συνεχώς “Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει..;”, αποδεικνύεται, τελικά, οτι είναι μοναδικό. Το χρώμα, το σχέδιο, το σκηνικό και ο όλος συνδυασμός τους συνθέτουν ένα όμορφο “ταξίδι”.
Μουσική: σε λίγες ταινίες βρίσκεις αυτό το, ας πούμε, μπαμ..!Τι εννοώ: λες “Δεν γινόταν στην συγκεκριμένη σκηνή να ακουστεί κάτι καλύτερο, πιο συγκινητικό, πιο ευαίσθητο.”. Από το soundtrack μέχρι και την τελευταία νότα της πιο μικρής σε διάρκεια και σημασία σκηνής(που δεν νομίζω να υπάρχει στην περίπτωσή μας), η μουσική σε συναρπάζει και σε αγγίζει.
Θα προσθέσετε μια υπέροχη ταινία στη συλλογή του νου σας, αν επιλέξετε να δείτε το “Waltz with Bashir”. Αλλά το καλύτερο, είναι το ότι θα νιώσετε, με το τέλος της, “κάτι”...Δεν ξέρω τι είναι αυτό το κάτι. Ξέρω, όμως, ότι υπάρχει και είναι κάτι διαφορετικό. Καθίστε ήσυχα και...”ακούστε” το βαλς...
Προσωπική Βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment