Stella (2008)

director:Sylvie Verheyde

writer: Sylvie Verheyde

starring: Leora Barbara, Melissa Rodriguez, Karole Rocher, Benjamin Biolay, Guillaume Depardieu

genre: Drama







Πως ορίζει κάποιος το σινεφίλ; Πραγματικά δεν έχω καταφέρει ακόμα να καταλάβω τα κριτήρια με τα οποία κάποιος ονομάζει μια ταινία σινεφίλ. Μήπως είναι τα μεγάλα αργά πλάνα; Μήπως είναι η παρατεταμένη σιωπή; Ή μήπως τελικά είναι οποιαδήποτε γλώσσα πέρα της αγγλικής σε συνδυασμό με ένα δραματικό περιεχόμενο; Ίσως να είναι και η στόχευση ενός κοινού που θα τιμήσει μια ταινία μόνο αν ακούσει για βαριά ευρωπαϊκή κουλτούρα.



Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Όταν αποφασίσαμε με τον Kapapi να δούμε το Stella ήταν λίγα εικοσιτετράωρα αφού είχαμε δει ,αυτό το έκτρωμα κατά τη γνώμη μου, το Let the Right one In. Επομένως η ιδέα για άλλη μια ευρωπαϊκή ταινία, η οποία είχε πάρει εξίσου πολύ καλές κριτικές και με παιδιά πάλι πρωταγωνιστές, φάνταζε μάλλον τρομαχτική. Αλλά η ανάγκη για μια έξοδο το ζεστό πρωταπρηλιάτικο βράδυ και η αναζήτηση για μια ταινία που να τιμήσει την επόμενη κριτική μου με έκαναν να πάω. Πάρκινγκ γρήγορο και ο αρκετός κόσμος μετά από μια βδομάδα προβολής άρχισαν να διώχνουν το αίσθημα του ότι θα κλαίω τα 8 ευρώ.



Δευτερόλεπτα μετά την έναρξη αυτό το αίσθημα είχε φύγει. Στο διάλλειμα είχα μια ευχάριστη διάθεση. Στο τέλος ήμουν γεμάτος με μια γλυκιά ευχαρίστηση. Διάθεση για μπύρες!!! Αλλά αρκετά σας ζάλισα για μένα. Στα της ταινίας…



Πρωταγωνίστρια είναι η 11χρονη Stella (Leora Barbara) την οποία ακολουθούμε και παρακολουθούμε κατά τη διάρκεια ενός σχολικού έτους στο Παρίσι του 1977. Η Stella ,που ζει στο μπαρ των γονιών της (Karole Rocher,Benjamin Biolay) ,είναι μια απόκληρη στο σχολείο χωρίς φίλους. Μέχρις ότου γνωρίζει τη Gladys (Melissa Rodriguez) και μέσω αυτής της φιλίας αρχίζει να μπαίνει στο κόσμο της εφηβείας και να αντιμετωπίζει τη σκληρή όψη της ζωής.



Τη σκηνοθεσία δεν θα τη χαρακτήριζα καθόλου σινεφιλική. Ποτέ μεγαλύτερα πλάνα από το ανθρώπινο και καμιά κουραστική σιωπή. Ίσως να υπήρχαν κάποιες ελάχιστες σκηνές που θεωρώ ότι δε χρειάζονταν. Σε γενικές γραμμές όμως είναι μια καλή σκηνοθεσία που προστατεύει τους χαρακτήρες του και τους αναδύει σε πολλές στιγμές.



Η ηθοποιία των μικρών μπορώ να πω ότι με εξέπληξε, δικαιολογημένα να μου πείτε αφού μόλις είχα δει το σουηδικό θρίλερ όπως προείπα. Επίσης όλοι οι ενήλικες χαρακτήρες παίζονται πολύ φυσικά και αβίαστα. Φυσικά όλο αυτό βγαίνει στην οθόνη και στους διαλόγους και στις σκηνές που συμμετέχουν.



Η μουσική ποικίλει αφού καλύπτει όλα τα είδη της γαλλικής μουσικής της δεκαετίας του 70’, από jazz μέχρι pop πάντα όμως με τη γαλλική γοητεία. Αν μη τι άλλο ένα ευχάριστο soundtrack που δένει απόλυτα και σε συγκεκριμένες σκηνές προσδίδει χιουμοριστικά στοιχεία που σίγουρα θα σας κάνουν τουλάχιστον να χαμογελάσετε.



Άλλοτε διασκεδαστική και άλλοτε δραματική αυτή η ταινία θα σας κρατήσει κολλημένους στη οθόνη, καθώς πιστεύω ότι θα βρείτε πολλές φορές τον εαυτό σας και τις εμπειρίες σας σε κάποιον χαρακτήρα ή σε κάποια από τις σκηνές. Μια ταινία για τον άνθρωπο και την αισιοδοξία. Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!

Προσωπική βαθμολογία:

Review by Sanm