director: Laurent de Bartillat
writers: Alain Ross, Laurent de Bartillat
starring: Sylvie Testud(Lucie Audibert),Jean-Pierre Marielle(Jean Dussart), James Thierree(Vincent)
genre: Drama, Mystery
Μακάρι να μην παρεκτραπώ στην κριτική από τη γλυκόπικρη γεύση που μου άφησε η συγκεκριμένη ταινία…Είναι σίγουρα μια μοναδική αίσθηση το να βγαίνεις από την κινηματογραφική αίθουσα και να επεξεργάζεσαι όλα τα νοήματα και κάποια μικρά αινιγματικά σημεία της ταινίας που μόλις είδες, αλλά όταν αυτό διαρκεί για αρκετή ώρα αρχίζεις να έχεις αμφιβολίες. Αμφιβολίες που έχουν σχέση όχι μόνο με το αν η ταινία ήταν στα νερά σου, αλλά γενικά με το αν άξιζε τελικά να την δεις ή όχι. Μια τέτοια κατάσταση αντιμετώπισα και με αυτό εδώ το φιλμ. Και για να πω την αλήθεια, ακόμα και τώρα δεν νιώθω να «πατάω» καλά πάνω της. Για να την μελετήσουμε κάπως:
Η Lucie είναι μια νέα φοιτήτρια Ιστορίας της Τέχνης. Αναγκάζεται- για να τα βγάλει πέρα- να δουλεύει και να σπουδάζει παράλληλα. Ασχολείται πολύ κοπιαστικά με μια έρευνα σχετικά με το έργο του ζωγράφου Βαττώ(Watteau). Για έναν παράξενο λόγο, ο καθηγητής που επιβλέπει την εργασία της την αποτρέπει συνεχώς από το να την συνεχίσει. Όμως, αυτή με την έμμεση αλλά ουσιαστική βοήθεια από τον Vincent, έναν κωφάλαλο πλανόδιο καλλιτέχνη, φτάνει σε μια τεράστια ανακάλυψη σχετικά με τη ζωή του Watteau η οποία αναμένεται να συγκλονίσει τους επιστημονικούς-ακαδημαϊκούς κύκλους.
Η ροή της ταινίας ήταν κάτι ανάμεσα στο κανονικό και στο γρήγορο, αλλά κάποιες φορές κούραζε αρκετά. Ο σκηνοθέτης σε εισάγει «αναίμακτα» σε όλο αυτό τον βαθύ κόσμο της τέχνης και ξεχνάει συχνά να σου πετάξει κάποιο σχοινί. Ο θεατής πρέπει να είναι αρκετά συγκεντρωμένος για να παρακολουθήσει την όλη πλοκή, πράγμα διφορούμενο και επίφοβο. Σε πολλές σκηνές κρύβονται σημαντικότατες πληροφορίες οι οποίες σου προσφέρουν στοιχεία-κλειδιά για την εξέλιξη της ταινίας, αλλά το μειονέκτημα αυτής της τακτικής είναι το ότι τα εν λόγω μέρη αυτών των σκηνών διαρκούν κάποια μόνο δευτερόλεπτα. Παρόλα αυτά, κοιτάζοντας «στεγνά» μόνο τα πλάνα του φιλμ, ο σκηνοθέτης παίρνει έναν πολύ καλό βαθμό. Πολύ καλή χρήση υπολογιστή για την παρουσίαση των πινάκων του Watteau, η οποία αναδεικνύει κάθε τους λεπτομέρεια και σε κάνει να κατανοήσεις την εμμονή της Lucie στο να τελειώσει επιτυχώς την εργασία της.
Ως προς την ηθοποιία, δεν έχω να πω κάτι το αρνητικό. Όχι πολύ μεγάλος αριθμός ρόλων, σωστή ερμηνεία με αρκετή σταθερότητα και συναίσθημα. Ευτυχώς, δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση του υπερβολικού και, συνάμα, ψεύτικου πάθους με τον ρόλο. Αυτά τα λίγα..!
Σε γενικές γραμμές θα χαρακτήριζα την ταινία «έτσι κι έτσι». Λέω πάλι, και υπογραμμίζω, ότι ενώ σε άφηνε να μπεις και να αφομοιώσεις κάποια από τα νοήματα που προσδοκά ο σκηνοθέτης να περάσει, ένας μεγάλος αριθμός ιδεών χάνεται στην απόσταση μεταξύ της οθόνης και του θεατή. Δεν είναι ταινία που θα την θυμάστε για καιρό και, επίσης, δεν νομίζω να σας ενοχλεί αυτό..! Από’ κει και πέρα, δεν ξέρω αν θα πρέπει να σας την προτείνω ή όχι. Γι’ αυτό το λόγο, αφήνω την επιλογή σε εσάς.
Καλό φιλμ..!
Review by Sanm
No comments:
Post a Comment