Paranoid Park (2007)

director: Gus Van Sant wirter: Gus Van Sant(screenplay), Blake Nelson(novel) starring: Gabe Nevins, Jake Miller, Taylor Momsen

genre: Drama

Μπορεί να μισούμε τους skaters γιατί κατά βάθος δεν είχαμε τα κότσια να σκίσουμε γόνατα για να κάνουμε τα ακροβατικά τους και να τους θεωρούμε επιφανειακούς τύπους αλλά το «Paranoid Park» προσπαθεί να αποδείξει ότι εκτός από ποζεριά διαθέτουν και προσωπικότητα.

Ο κεντρικός ήρωας (Alex) ζει σε μία βαρετή κωμόπολη του Όρεγκον όπου το πιο συναρπαστικό σημείο συνάντησης για τη μαθητιούσα νεολαία είναι ένα πάρκο (Paranoid Park) στο οποίο συχνάζουν γοητευτικά αντιεξουσιαστικά στοιχεία (με κουκούλες ή χωρίς). Κοντά στο σημείο γίνεται ένα αποτροπιαστικό έγκλημα το οποίο ερευνάται από την τοπική αστυνομία και αποτελεί τον κορμό πάνω στον οποίο αναπτύσσεται το σενάριο της ταινίας.

Η κινηματογράφηση του Christopher Doyle μας παραπέμπει σε ψυχεδελικό όνειρο και οι μουσικές επιλογές του Van Sant κορυφώνουν την ήδη παραισθησιακή ατμόσφαιρα. Οι σκηνές στην παραλία θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε videoclip shoegaze συγκροτήματος ενώ η ποικιλία των τεχνικών που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης για να αποδώσει τα συναισθήματα και την αύρα που αποπνέουν οι πρωταγωνιστές θα ήταν sos σε κάθε μάθημα τεχνικών του κινηματογράφου.

Ο Van Sant είναι δύσκολο να γίνει αρεστός σε πολλούς μιας και κατηγορείται για την αργή κινηματογράφησή του. Η πιο γνωστή δημιουργία του είναι το πολυβραβευμένο «Elephant» το οποίο αγγίζει το ευαίσθητο ζήτημα των σχολικών δολοφονιών από μαθητές.

Η αλήθεια είναι πως φοβόμουν ότι το «Paranoid Park» δε θα με ενθουσιάσει μιας και ακούγονταν πολλά διφορούμενα σχόλια για αυτό όταν είχε κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους. Παρόλα αυτά, με εξέπληξε ευχάριστα και απόλαυσα κάθε δευτερόλεπτο της φευγάτης φιλμικής του διαδρομής.

Ίσως πολλοί να απορήσουν με την τόσο εκλεπτυσμένη απεικόνιση των τόσο δομικών προβλημάτων των ηρώων. Νιώθει κανείς πως ο σκηνοθέτης μας αφήνει να ρίξουμε μόνο μια ματιά στα προβληματισμένα μυαλά τους και μετά να προχωρήσουμε στο επόμενο πλάνο. Όμως, ο ρόλος κάθε καλλιτεχνικού έργου είναι να δημιουργεί σκέψεις και να προβληματίζει τον θεατή. Το να προσφέρει επιπλέον και τις απαντήσεις πάνω στα ερωτήματα που θέτει θα ήταν παραβατικό.

Personal Rating

Review by Maniac