Mutant Chronicles – Οι άρχοντες του σκότους (2008)

director : Simon Hunter

writer : Philip Eisner

starring : Thomas Jane, Ron Perlman, John Malkovich

genre : Action, Horror

Ιστορία :

Το 2707, 4 υπερδυνάμεις κυβερνούν τον κόσμο και βρίσκονται σε αδιάκοπο πόλεμο μεταξύ τους. Στη διάρκεια μιας μάχης, ξεθάβεται μια αρχαία μηχανή που μεταλλάσει τους ανθρώπους σε φονικά τέρατα. Μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού της ανθρωπότητας, μια ομάδα επίλεκτων πολεμιστών αναλαμβάνει την αποστολή να φτάσει στη μηχανή και να την καταστρέψει.

Κριτική :

Όταν ξεκινάς να κριτικάρεις μια ταινία σαν κι αυτή, πρέπει πρώτα να διαλέξεις απο ποιό πρίσμα θα την δεις. “Έβαλα να δω σοβαρά μια ταινία και να την αντιμετωπίσω ανάλογα”, ή “έψαχνα κάτι να περάσει το ατελείωτο μεσημέρι του σαββάτου και να διασκεδάσω και λίγο”; Επειδή είναι η πρώτη μου κριτική, κι επειδή και το είδος της ταινίας το “ζητάει”, θα διαλέξω το δεύτερο. Με μια πρώτη ματιά, η ταινία καταφέρνει να φτιάξει μια μουντή, σκοτεινή ατμόσφαιρα , με την αρχική σκηνή να τα καταφέρνει αρκετα καλά και να σε βάζει στο κλίμα. Το βασικό μειονέκτημα των σκηνών μαχης, είναι η υπερβολή του στύλ “γύρω τα τέρατα θερίζουν, αλλά οι πρωταγωνιστές μπορούν να ανοίξουν κουβεντούλα για λίγο ήνα ανάψουν ένα τσιγάρο σα να μην υπάρχουν”.

Απο εκεί και πέρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Η ταινία προσπαθεί να κρατήσει σοβαρό προφίλ, κάτι που είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο, και οι αντίστοιχοι διάλογοι αρχίζουν να κουράζουν. Αυτό κρατάει περίπου μισή ωρα, και μετα ευτυχώς ξαναρχίζει το πανηγύρι. Μάχες, ηρωισμοί, θυσίες, ανατροπές, καταφέρνουν να κρατήσουν ένα κάποιο ενδιαφέρον, σε ψυχαγωγικό πάντα επίπεδο, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Όταν τελικά η ταινία ολοκληρωθεί, εγώ τουλάχιστον, ένιωσα οτι όλα έγιναν κάπως βιαστικά. Θα έλεγα εν τέλει οτι η ταινία δεν κατάφερε να βρει ένα ρυθμό, με αποτέλεσμα μια να κουράζει και μια τρέχει υπερβολικά. Το σενάριο θα μπορούσε να είναι καλύτερο,κάπου κάπου δείχνει να στερεύει απο ιδέες, και να έχει μια πιο σαφή, χαβαλεδιάρικη ή σοβαρή ταυτότητα. Ευτυχώς η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλη, καταφέρνοντας να χτίσει την ατμόσφαιρα που χρειάζεται.

Όσον αφορά τους ηθοποιούς-χαρακτήρες τώρα: οι χαρακτήρες γενικά είναι επιφανειακοί, παρότι γίνονται κάποιες σπασμωδικές προσπάθειες να τους γνωρίσουμε καλύτερα μέσα απο μερικούς κλισέ διαλόγους. Πιο αναλυτικά, ο Thomas Jane που κραταει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στρατιώτη 'Mitch' Hunter είναι ίσως ο μόνος που έχει πιάσει το νόημα, και δίνει στον ρόλο του μια αύρα παρωδίας σε κάποιες στιγμές (είναι αυτός που έλεγα πριν οτι ενώ ο κόσμος χάνεται, ανάβει τσιγάρο) και στέκεται μια χαρά στην ταινία. Ο Ron Perlman από την άλλη, ως μοναχός Samuel, θέλοντας και μη κρατάει ένα σοβαρό προφίλ, αν και λόγω φυσιογνωμίας αποτελεί μια ευχάριστη φιγουρα. Οι υπόλοιποι δύσκολα μπορούν να κριθούν λόγω της επιφανειακότητας που προανέφερα, ακόμα και ο μεγάλος John Malkovich εμφανίζεται σε έναν τυπικό 2^ο ρόλο που ξεχνιέται γρήγορα. Ακόμα αναρωτιέμαι τι γυρεύει στη συγκεκριμένη ταινία βασικά. Τέλος τα τέρατα είναι αρκετά “καλοσχεδιασμένα”, αν και μου θύμισαν υπερβολικά αυτά του κινουμένου Dead Space.

Τελικο συμπέρασμα: η εν λόγω ταινία θα μπορούσε να έχει έναν ψυχαγωγικό χαρακτήρα και να περνάς 2 παρα κάτι ευχάριστες ώρες. Κάπου όμως, λίγο απο την υπερβολική σοβαρότητα που την αντιμετωπίζουν οι συντελεστές, λίγο απο το αδύναμο σενάριο, χάνει το δρόμο και το σκοπό της και αναρωτίεσαι γιατί δεν έβαλες να δεις κάτι άλλο με λιγότερα υπαρξιακά προβλήματα..

Πίσω απο τις κάμερες :

* Η σκηνοθεσία της ταινίας, αρχικά είχε προταθεί και στον John Carpenter.

* Το γύρισμα για τον Malkovich κράτησε 2 μέρες.

* Οι χαρακτήρες του 'Mitch' Hunter και του Max Steiner υπήρχαν και στο παιχνίδι “Doom Troopers” του Nintendo SNES.

Προσωπική βαθμολογία:

Review by Harvester