Director : Jean Francois Richet
Writer : Abdel Raouf Dafri (scenario) | Abdel Raouf Dafri (adaptation)
Starring : Vincent Cassel | Ludivine Sagnier | Mathieu Amalric
Genre : Action | Biography | Drama | Crime | Gangster | Thriller
Η Ιστορία :
Το L'ennemi public n°1, αποτελεί το δεύτερο μέρος της πολυτάραχης ζωής του μεγαλύτερου “κινδύνου” που έχει συναντήσει η Γαλλία, δηλαδή του Ζακ Μεσρίν, που, συνεχίζοντας να προκαλεί την κοινή γνώμη μέσω των πράξεών του, καταφέρνει να θεωρηθεί από αστυνομία και κοινή γνώμη ως ο νούμερο ένα εχθρός του κράτους. Μια ζωή που οδεύει κάθε μέρα όλο και πιο κοντά στον σωματικό θάνατο, επιδιώκοντας όμως την πνευματική και ιδεολογική καταξίωση σε έναν καθαρά καπιταλιστικό και χωρίς ανθρωπιά κόσμο.
Η Κριτική :
Το πρώτο μέρος της ταινίας (L'instinct de mort ), προσωπικά με έκανε να απορήσω για το πόσο καλό μπορεί να είναι ένα ευρωπαϊκό φίλμ, μιας και οι περισσότεροι περιμένουμε κάτι το άκρως δραματικό, βουτηγμένο στην σινεφιλιά και με νοήματα που για να καταλάβεις, θα πρέπει να έχεις ψαχτεί λίγο παραπάνω στο όλο θέμα. Επειδή έτυχε να δω το πρώτο μέρος της ταινίας μαζί με φίλους, άκουσα απόψεις του στυλ ότι ο Richet άλλαζε πολύ γρήγορα τα σκηνικά, δημιουργώντας έτσι νοηματικά κενά και ασάφειες, όπως επίσης το ότι ίσως θα ήταν πολύ καλύτερη η ταινία άν ήταν στα αγγλικά.
Εδώ όμως έρχεται το L'ennemi public n°1, για να διορθώσει όποιες τυχόν απορίες έχουν δημιουργηθεί στο πρώτο μέρος και να κλείσει το μεγάλο αυτό κεφάλαιο του Ζακ Μεσρίν.Ο θάνατος τον πλησιάζει κάθε λεπτό όλο και πιο πολύ και μιας και ο ίδιος το έχει καταλάβει, προσπαθεί να τελειώσει την ζωή του, δίνοντας της νόημα και ιδεολογική ουσία.Παρακολουθώντας το L'ennemi public n°1 συμπάσχεις με τον πρωταγωνιστή και ειλικρινά εύχεσαι να την γλιτώσει για μια ακόμη φορά. Όμως, όπως είναι γνωστό, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την ιστορία και έτσι μένεις θεατής της απίστευης αυτής “περσόνας” με το ρολόι που θα σημάνει το τέλος να χτυπάει καθε φορά και με μεγαλύτερη ένταση.
O Richet ακολουθεί μια πιό συνηθισμένη ροή σκηνοθετικά απ' ότι αυτής στο πρώτο μέρος, κατεβάζωντας ταχύτητα στην πλοκή, κάτι που το εξέλαβα θετικά, μιας και έτσι δίνει πάτημα στον Cassel και στον εξαιρετικό Amalric (Quantum of Solace) να εκφραστούν και να δώσουν μια πιο σκοτεινή πινελιά στο σενάριο.Η σκηνοθεσία του είναι εμφανώς πιο δεμένη και το μόνο που θα μπορούσα να της προσάψω είναι οι κάποιες σκηνοθετικές “ευκολίες” που επιστρατεύονται εδώ για να δώσουν μια πιο ανθρώπινη χροιά.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα δύο αυτά μέρη είναι πάρα πολύ καλύτερα από την πληθώρα αμερικάνικων ταινιών που θέλουν να περνιούνται για crime/drama αριστουργήματα και αυτό γιατί τα καλύπτουν όλα! Ελάχιστες φορές μου έχει τύχει να δω τόσο δεμένη και πολυδιάστατη σκηνοθεσία που να κάνει ακόμα και τον πιο “ανάλαφρο” θεατή να κολλήσει στην οθόνη.
Η ταινία, άν κοιτάξουμε το δέντρο, ασχολείται με την ζωή του Μεσρίν, μα το δάσος της όλης ιστορίας είναι η ατομική και πνευματική ελευθερία. Στην διάρκεια της, ο Μεσρίν θέλει να δείξει σε όλους ότι αυτό που κάνει δεν είναι ένα καπρίτσιο, μια διαρκή επιθυμία για έγκλημα, αλλά ένας ιδεογικός προορισμός που μόνο λίγοι μας έχουν τα κότσια να ακολουθήσουν,μιας και είμαστε κλεισμένοι σε όσα το κράτος και η κοινή γνώμη μας δείχνουν.Ο Μεσρίν πετάει το προσωπείο του καθωσπρεπισμού και με την απέχθεια του στο κράτους και τους μηχανισμούς καταστολής, αντιστέκεται σθεναρά μέχρι το τέλος του.
Θέλω να κλέισω εδώ, προτείνοντας σε όλους σας να δείτε την ταινία αυτή, μιας και έχει να σας δώσει άπειρα θετικά νοήματα για την ζωή που ζούμε και ίσως να σας προτρέψει να ακολουθήσετε έναν πιο δίκαιο και αλληλέγγυο τρόπο ζωής. Θα σας κάνει άλλωτε να αντιπαθήσετε τον Μεσρίν και άλλωτε να τον λατρέψετε, δίνοντας φως σε όσους οι ημιμαθείς θεωρούν απλά εγκληματίες και κοινωνικά αποβράσματα..
“i don't like the laws and i don't want
to be a slave of the alarm clock my whole life.”
Καλή προβολή και λευτεριά σε όλους μας!!
Προσωπική βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment