Director: Elia Suleiman
Writer: Elia Suleiman
Starring: Elia Suleiman, Sleh Bakri, Samar Tanus
Genre: Drama
Σαφώς και ο αμερικάνικος κινηματογράφος και, γενικότερα, τα φιλμ σε αγγλική γλώσσα κατέχουν εξέχουσα θέση σε μια εικονική παγκόσμια κατάταξη. Αναρίθμητες ταινίες έχουν αφήσει πολλούς θεατές με το στόμα ανοιχτό. Πιστεύω, όμως, και δεν νομίζω να διαφωνήσετε μαζί μου, ότι οι πιο "περιθωριακές" φαινομενικά ταινίες του ευρωπαϊκού και, ας πούμε, του "μη αγγλόφωνου" κινηματογράφου πάντα έχουν ένα μαγικό και παράλληλα γοητευτικό χαρακτηριστικό που τους δίνει ένα άλλο χρώμα, πιο γλυκόπικρο. Ένα χρώμα που προκύπτει από το συνδυασμό του ανθρώπινου πόνου, του πραγματικού πάθους και του αποστάγματος της ανθρώπινης φύσης. Η ταινία που θα σχολιάσουμε αμέσως τώρα περιέχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που με οδηγούν στο να την θεωρήσω ως μια από τις καλύτερες φέτος. Ας πούμε, σιγά-σιγά, το πως έχουν τα πράγματα:
Μέσα από μαρτυρίες του ημερολογίου του αντάρτη πατέρα του, από γράμματα της μητέρας του και από την δικιά του προσωπική εμπειρία, ο Elia Suleiman μας περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στην πατρίδα του την Παλαιστίνη από το 1948(χρονολογία που σηματοδοτεί την εισβολή των Ισραηλινών στην περιοχή) και μετά. Αποτυπώνεται η σκληρή καθημερινότητα των "Ισραηλινοαράβων"(Israeli-Arab) όπως ονόμαζαν οι Ισραηλινοί τους Παλαιστίνιους τότε, η απόλυτη έλλειψη ελευθερίας λόγου από τις πρώτες τάξεις του σχολείου και η συνολική δράση του χουντικού καθεστώτος που επικρατούσε.
Σκηνοθετικά η ταινία ήταν φανταστική. Ο Elia Suleiman έχει ένα αμιγώς προσωπικό στυλ σε αυτό τον τομέα και φρόντισε να μας το επιβεβαιώσει με τον καλύτερο τρόπο. Ο τρόπος που ήταν φιλμαρισμένη η ταινία ήταν μπολιασμένος με θεατρικά στοιχεία. Αυτό ήταν απόλυτα ξεκάθαρο και από τον τρόπο με τον οποίο είχαν στηθεί και αξιοποιηθεί τα σκηνικά, αλλά και με τον τρόπο που περνούσε τα μηνύματα που ήθελε. Μιλώντας για σκηνικά, θα πρέπει οπωσδήποτε να τονίσουμε το γεγονός ότι τα σπίτια και τα τοπία που έβλεπε ο θεατής θύμιζαν πολύ περιοχές ορεινής Ελλάδας. Μέσω αυτών, αλλά και της "καθαρότητας" των πλάνων του, μπορούσες κάποιες φορές να χάσεις κάποια από τα λόγια μόνο και μόνο για να "χαζέψεις" το φόντο.Παρατηρούσε, επίσης, κάποιος ότι στην πλειοψηφία των σκηνών κυριαρχούσε η απόλυτη συμμετρία. Όταν δεν συνέβαινε αυτό(σε ελάχιστο αριθμό σκηνών), στην κυριολεξία σε ενοχλούσε..! Ακόμα και το πρόσωπο που παρουσιαζόταν ήταν ακριβώς στο κέντρο της οθόνης. Υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό, αλλά νομίζω θα αποτελέσει μικρό spoiler για την ταινία, οπότε δεν το αναφέρουμε καθόλου.
Ηθοποιία: Πάρα πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς. Δεν σε κούραζαν, δεν παρουσίαζαν κάτι το εξωπραγματικό και ούτε έδειχναν να "πιεζόντουσαν". Αυτό που μπορεί να παραξενέψει κάποιον στην αρχή είναι κάποιοι ρόλοι που ίσως να φαίνονται άσχετοι με την όλη υπόθεση. Δηλαδή έλεγες:"Τι δουλειά μπορεί να έχει ένα παιδί που πουλαέι φασόλια στο έργο;"Στο τέλος, όμως, παρατηρεί καποιος ότι όλοι οι ρόλοι είχαν ουσία και νόημα. Αν παρέλειπες κάποιον, σίγουρα κάτι θα χανόταν σπό όλη αυτή την ατμόσφαιρα.
Για την μουσική, για ακόμη μια φορά έχω να κάνω θετικά σχόλια. Ήταν, ειλικρινά, πολύ ωραία. Άκουγες συνήθως αραβικά τραγούδια με την γνωστή oriental χροιά, και σε κάποιες στιγμές μπορούσαν να παιχτούν μίξεις γνωστών τραγούδιών(όπως το κομμάτι με το οποίο έκλεινε η ταινία).
Η ταινία αποτελεί μια άποψη για το θέμα της διαμάχης της Παλαιστίνης με το Ισραήλ η οποία δεν έχει σκοπό να θίξει κάποιον, αλλά να παρουσιάσει αλήθειες από τα μάτια ενός παιδιού σε συνδυασμό με τις μνήμες των "μεγάλων". Και εφόσον τα μάτια αυτά δεν έχουν λόγο να πουν ψέματα ούτε να διαβάλλουν κάποιον, νομίζω ότι η ταινία αξίζει την προσοχή σας. Γνώμη μου είναι να την δείτε στο σινεμά-όσο προλαβαίνεται-ή σε μια τεράστια LCD οθόνη(όταν η ταινία κυκλοφορήσει σε dvd). Τείνω προς την πρώτη πρόταση, γιατί τα πλάνα που παρουσιάζονται με τον άκρως θεατρικό τρόπο, όπως προείπαμε, σίγουρα θα χάσουν πολύ σε μια τηλεόραση.
Καλή προβολή..!!!
Προσωπική βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment