G-Force (2009)

director: Hoyt Yeatmanwriters: Cormac Wibberley, Marianne Wibberleystarring: Zach Galifianakis, Nicholas Cage(voice), Penelope Cruz(voice), Steve Buscemi(voice), Jon Favreau(voice)genre: Action, Adventure, Animation, Family











Μπαίνουμε σιγά-σιγά σε ένα νέο έτος-ξέρετε, αυτά που αρχίζουν από τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο και τελειώνουν πάλι σε αυτόν-το οποίο μαζί του φέρνει ενδιαφέρουσες ταινίες όπως το "Welcome" και το "Los Abrazos Rotos". Μέσα σε αυτή την σοβαρότητα, το βάρος και την κινηματογραφική ποιότητα που κουβαλούν οι συγκεκριμένες ταινίες, θα'ταν καλό να ξεχαστούμε λιγάκι με κάτι πιο ελαφρύ. Με μια ταινία που δεν θα χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη και απόλυτη εγκεφαλική αφιέρωση. Τέτοια ήταν και αυτή εδώ, το "G-Force". Η πρώτη μου επαφή με αυτή έγινε μέσω ενός τρέιλερ πριν από το αριστουργηματικό "Up", αν θυμάμαι καλά. Και, ειλικρινά, μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον..! Πρώτα απ'όλα, όμως, ας μιλήσουμε για το θέμα της. Έχουμε και λέμε:



Ο διαβολικός κατασκευαστής ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οικειακών συσκευών, κ.Saber, προσπαθεί, μέσω της εγκατάστασης ενός microchip σε αυτές, να κατασκευάσει έναν "μεταλλικό στρατό" με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία του. Μια ομάδα, όμως, ειδικά εκπαιδευμένων τρωκτικών(3 ινδικά χοιρίδια και 1 τυφλοπόντικας) και μιας μύγας, εισβάλλουν στην βίλα του με σκοπό να κλέψουν τις απαραίτητες πληροφορίες απενεργοποίησης του σχεδίου. Ένα ατελείωτο κυνηγητό μεταξύ αυτών και μιας ομάδας πρακτόρων του F.B.I. ξεκινά. Μένει μόνο να δούμε το αν ο κόσμος μας θα πέσει στα χέρια του Saber. Το σημαντικότερο, όμως, είναι αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα...



Σκηνοθετικά η ταινία με μπέρδεψε αρκετά. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω με απόλυτη σιγουριά το αν αποκομίζεις θετικά ή αρνητικά στοιχεία από αυτόν τον τομέα. Από τη μία, έβλεπες μια φοβερή προσαρμογή των βασικών μας ηρώων(των τρωκτικών) στο ρόλο που θα έπρεπε να παίξουν σε μια ημίαιμη action movie. Ο δημιουργός τους είχε βάλει τα δυνατά του, στον υπολογιστή που χειριζόταν, για να τους δώσει την σωστή κίνηση και τοποθέτηση στο χώρο. Σαφώς, σε αυτό συνεισφέρει και το σενάριο της ταινίας για το οποίο θα μιλήσουμε αμέσως μετά. Από την άλλη τώρα, παρατηρούσε κανείς σε πολλά σημεία κάποιες προχειροδουλειές και μια χαμηλή ποιότητα στα σκηνικά. Το γεγονός αυτό ήταν σαν να σε γύριζε κάποια χρόνια πίσω στον τομέα των γραφικών. Αυτό που θέλω να πω είναι οτι εφόσον εμπλέκεις στην ταινία σου και χρησιμοποιείς ευρέως τεχνολογίες όπως τα PDAs, το Wireless Internet και έννοιες όπως το Internet of Things, λογικό είναι ο θεατής να επιθυμεί αυτή την επίδραση της τενχολογίας να την δει αποτυπωμένη και στα υπόλοιπα μέρη του σκηνικού και όχι απλά και μόνο για να δοθεί η εικόνα του σύγχρονου εργαστηρίου να παρουσιάζεται, για παράδειγμα, ένα...κατασκεύασμα που μοιάζει με σωλήνα με ένα αυτοκόλλητο χημικού κινδύνου πάνω του.



Ως προς το σενάριο, μπορούμε να πούμε ευθέως ότι ακολουθεί την πεπατημένη..! Πολλές ατάκες, αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα, αγωνία, ένας έρωτας στα σκαριά, κατασκοπεία, υψηλή τεχνολογία, φοβερές ικανότητες-διανοητικές και σωματικές- κτλ, συνθέτουν το συνολικό πλαίσιο του φιλμ. Όλα αυτά όμως δεν το κάνουν καθόλου βαρετό. Ίσα-ίσα που και έξυπνο χιούμορ έχει και άλλον χαρακτήρα σαν ταινία. Μπορεί να θεωρείτε αρνητικό παράγοντα τον κύκλο "Φάση 1(Αρχή):Ο καλός θριαμβεύει με μια πρόσκαιρη επιτυχία. Φάση 2(Μέση): Ο καλός και το κοινό όφελος βρίσκεται σε κίνδυνο. Φάση 3(Τέλος):Το καλό νικά". Παρόλ' αυτά, όμως, το status quo των action movies θεωρώ οτι σωστά επικρατεί με τον τρόπο που επικρατεί.



Για την ηθοποιία και τις φωνές: Αν παρατηρήσατε, στην ταινία παίζει ο Zach Galifianakis τον οποίο είχαμε δει στο Hangover. Έχει πολύ ωραία προσαρμογή στον συγκεκριμένο ρόλο και αποδεικνύει περίτρανα ότι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή σαν ηθοποιός.Βέβαια, ο συγκεκριμένος ρόλος δεν τον αφήνει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του απόλυτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Το casting των φωνών ήταν και αυτό πολύ εύστοχο. Δεν υπήραν άρχηστοι ρόλοι ή χαρακτήρες. Ομολογούμε, οτι αυτός ο τομέας αξίζει τα συγχαρητήρια μας..!



Η μουσική, νομίζω, οτι θα αρέσει στους περισσότερους. Ακούγονται mainstream beatάκια όπως τα "Don't Cha" και "Just Dance", αλλά και το κλασσικό χορωδιακό κομμάτι "O Fortuna" από την "Carmina Burana". Όλα τα κομμάτια που ακούγονται μπαίνουν στα σωστά σημεία και παντρεύονται πολύ όμορφα με την εκάστοτε σκηνή.



Για να κλείσουμε, λογικά θα πρέπει να σας κάνω την τελική μου πρόταση...Επειδή δεν ξέρω, ειλικρινά, όμως τι να προτείνω θα σας πω το εξής:

• Να την δείτε με "άνεση".

• Νοικιάστε τη, καλύτερα, ή επιλέξτε τον κινηματογράφο με το φθηνότερο εισιτήριο(για να μην χάσετε την αίσθηση του dolby surround..!)

"Guinea pigs gone wild motherfuckers!!!"

Προσωπική βαθμολογία:

Review by Sanm