Director: Marco Bechis
Writer: Marco Bechis, Luiz Bolognesi
Starring: Abrisio da Silva Pedro, Ambrosio Vihava, Leonardo Medeiros
Genre: Drama
Άσχημο να' χεις μεγάλες προσδοκίες για μια ταινία και να αποδεικνύεται πολύ κακή τελικά. Και πόσο μάλλον όταν είχε 6 υποψηφιότητες για βραβεία, αποσπώντας μάλιστα και ένα. Τέτοια ακριβώς ήταν και η περίπτωση αυτού του φιλμ. Παρά την πολύ ενδιαφέρουσα σύνοψη που διάβασα και με ώθησε στο να την δω, από τα πρώτα λεπτά αναθεμάτιζα αυτή μου την επιλογή. Να το κουβεντιάσουμε, όμως, πρώτα.
Μια φυλή Ινδιάνων αναγκάζεται να φύγει απ' τους καταυλισμούς που της είχαν παραχωρηθεί και να ξεκινήσει την αναζήτηση νέας γης. Αφορμή γι' αυτή την κίνηση ήταν οι αυτοκτονίες δύο νεαρών γυναικών της φυλής. Η γη που θα έμεναν βρέθηκε, και μάλιστα αποτελούσε ιερό χώρο γι' αυτούς. Όμως, η έκταση αυτή τύχαινε να' ναι ιδιοκτησία ενός κτηματία της περιοχής. Ο πόλεμος ανάμεσα στους Ινδιάνους, τον κτηματία και την πείνα είναι γεγονός. Απομένει μόνο το να δούμε ποιός θα επικρατήσει...
Κάνοντας μια τέτοια ταινία και εφόσον εκεί τελικά καταλήγεις σκηνοθετικά, το πιο σωστό θα ήταν να υπάρχει μια κάποιου βαθμού "προσκόλληση" στα μοτίβα και στις επιταγές ενός ντοκιμαντέρ. Αυτό συνεπάγεται μια σοβαρή μελέτη της καθημερινότητας και των συνηθειών μιας φυλής (μιας και αυτό είναι το θέμα μας εδώ) και εν συνεχεία η απεικόνιση τους "στο πανί" με απόλυτα αυθεντικό τρόπο. Εντάξει, θα μου πείτε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα 100% ντοκιμαντέρ, αλλά δεν είναι δυνατόν οι εξαγνισμοί πνευμάτων, για παράδειγμα, να παρουσιάζονται σαν την κίνηση του Μπομπ του Σφουγγαράκη όταν κάνει autostop, οι ινδιάνικες δεήσεις σαν γηπεδικά συνθήματα και, απλά και μόνο για να δειχθεί το τελετουργικό ενός πολέμου, να βάζεις καμιά πενηνταριά Ινδιάνους να κάνουνε επίθεση σε ένα τροχόσπιτο. Και τέλος, είναι ανεπίτρεπτο σκηνοθετικά να στηρίζεσαι μόνο στα μαγευτικά τοπία της περιοχής που φιλμάρεις για να επιτύχεις "το Ωραίο και το Υψηλό".
Ως προς το σενάριο τώρα. Υπήρχαν ανούσιες σκηνές (είναι η πρώτη φορά που το αναφέρω αυτό σε κριτική), φράσεις που επαναλαμβάνονταν έως και τρεις φορές(!) μέσα σε σκηνές λίγων δευτερολέπτων και μια χυδαιότητα στα λόγια των γυναικών μονάχα. Από ένα σημείο και μετά, σου δινόταν η εντύπωση ότι οι Ινδιάνες είχαν σύνθημα το "Τροφή-Γη-Γ@μήσι". Το να υπερκαλύπτονται ιδέες και προβληματισμοί όπως τα περιβαλλοντικά προβλήματα λόγω της έντονης χρήσης μηχανημάτων στη γεωργία, η εκμετάλλευση των Ινδιάνων μέσω του συνδυασμού σκληρής εργασίας και πενιχρών μισθών, ο ανελέητος κατατρεγμός τους και η έλλειψη σεβασμού της διαφορετικότητας-που καλώς ήθελε να περάσει ο δημιουργός-στο όνομα του σεξισμού είναι αδιανόητο. Εκτός απ' αυτά, πολλές φορές μέσω των περιστατικών που διαδραματίζονταν, οι Ινδιάνοι έχαναν το δίκιο τους. Κι αυτό γιατί προσπαθούσαν να επιβληθούν με έναν άκρως φασιστικό τρόπο, ένα μοντέρνο "Αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Για να δικαιολογήσω τον σεναριογράφο, σκέφτηκα ότι αυτό γίνεται για να δειχθεί το χαμηλό μορφωτικό επίπεδό τους. Μετά αναθεώρησα. Μάλλον το σενάριο αυτό καθ' εαυτό έφταιγε.
Ηθοποιία. Ηθοποιία; Κάποιοι από τους ηθοποιούς, και δεν εννοώ τα παιδιά, έπαιζαν για πρώτη φορά. Κάποιοι άλλοι στέκονταν...ΟΚ στην κάμερα. Και κάποιοι τρίτοι έπαιζαν κάπως "περίεργα". Τα συμπεράσματα δικά σας.
Και λίγα λόγια για τις νότες που ακούστηκαν: Μπορούσε κανείς να ακούσει πολύ όμορφα χορωδιακά σύνολα, κατά καιρούς, στην ταινία. Πολύ λίγο ακούστηκε η παραδοσιακή ινδιάνικη μουσική.
Το αν θα επιλέξετε να τη δείτε είναι καθαρά δική σας απόφαση. Προτείνω, πάντως, να μην "σπάσετε τον κουμπαρά" σας για ένα εισιτήριο του σινεμά. Νοικιάστε ένα dvd καλύτερα. Αν την δείτε, έχετε και ένα μπουκάλι βότκα από δίπλα. Βέβαια, μια και έχουμε να κάνουμε με Ινδιάνους, πάντα υπάρχει η εναλλακτική του Lucky Luke..!
Προσωπική βαθμολογία:
No comments:
Post a Comment