director: Guillermo Arriaga
writer: Guillermo Arriaga
starring: Charlize Theron, Kim Basinger, Jennifer Lawrence, Jose Maria Yazpik
genre: Drama Τα tattoo, όταν «χτυπιούνται», καλό θα είναι να έχουν να πουν μια ιστορία. Όμως, παρόμοιο ρόλο μπορούν να παίξουν και τα σημάδια στο σώμα μας. Και πόσο μάλλον αυτά που υπάρχουν ανεξίτηλα στην ψυχή μας. Παλεύουν ενάντια στο μυαλό και, παίρνοντας πότε το μέρος της μνήμης και πότε αυτό της λήθης, χαρίζουν συνειδήσεις καθαρές ή περιχυμένες με τόνους πικρών αναμνήσεων. Τελικά, τι θέλουμε; Να ζούμε παρέα με την underground πλευρά της συνειδήσεώς μας; Να φωνάζουμε περήφανοι «Είμαι ελαφρύς»; Ή να αγκαλιάζουμε καθημερινά παρελθόν, παρόν και μέλλον;
Στην συγκεκριμένη ταινία θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια διαφορετικού είδους περίληψη. Επειδή ο όλος τρόπος παρουσίασης θύμιζε αρχικά την σκηνοθετική τεχνική που χρησιμοποιείται σε ταινίες όπως π.χ . το Traffic, το Crash, τα 21 Grams κτλ και στη συνέχεια περιορίστηκε σε ένα ατελείωτο-και πολύ επιτυχημένο- παιχνίδι ανάμεσα σε παρελθοντικές και παροντικές σκηνές, θα κάνουμε μια τέτοια προσπάθεια.
Η νεαρή Marianna βασανίζεται από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη με πατέρα τον, επίσης νέο, Santiago. Τους δυο τους, εκτός από το μωράκι, τους ενώνει και ο τραγικός θάνατος της μητέρας της κοπέλας,Gina, και του πατέρα του αγοριού στο ίδιο τροχόσπιτο, μιας και διατηρούσαν παράνομη σχέση. Η Sylvia, η ιδιοκτήτης ενός πολυτελούς εστιατορίου, ψάχνει να βρει νόημα στη ζωή της. Ο Carlos και η μικρή Maria ζουν μια αγωνιώδη στιγμή της ζωής τους καθώς ο πατέρας της Maria, και πολύ καλός φίλος του Carlos, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση έπειτα από ένα ατύχημα που είχε.
Μακάρι να έγινα κάπως κατατοπιστικός..!
Ως προς τη σκηνοθεσία, την ηθοποιία και τη μουσική επένδυση δεν χρειάζεται να πούμε ιδιαίτερα πράγματα. Και αυτό γιατί δεν μπόρεσα να βρω κάτι το πολύ αρνητικό το οποίο καλό θα ήταν να σχολιαστεί. Τον τρόπο σκηνοθεσίας καθώς και το αποτέλεσμα που είχε, τον σχολιάσαμε πιο πάνω και νομίζω είναι κατανοητή η όλη άποψή μου. Η ηθοποιία πάρα πολύ καλή και η μουσική απλή, χρησιμοποιώντας μόνο μια κιθάρα με πληθώρα παραμορφώσεων. Αυτά τα λίγα..!
Το δυνατό σημείο της ταινίας είναι το σύνολο των στάσεων ζωής και νοημάτων που επιδιώκει να περάσει. Η ζωή σε όλη της την πολυπλοκότητα «κορδώνεται» και «ειρωνεύεται». Παίζει περίεργα παιχνίδια και, ενώ εμείς είμαστε τα πιόνια και οι παίχτες παράλληλα, δεν μπορούμε να γευθούμε την τελική έκβαση του παιχνιδιού. Οι ανθρώπινες σχέσεις περιπλέκονται. Γίνονται- επιτέλους-ένα με τους ανθρώπους και διατηρούν ρίζες βαθιά μέσα τους. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό…
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Καλό θα ήταν να αντιμετωπίζαμε όλες τις καταστάσεις που μας παρουσιάζονται. Κάποιες από αυτές είναι μεγάλες ευκαιρίες. Καλό θα ήταν να εκφράζαμε όλα μας τα συναισθήματα. Αυτά μας δωρίζουν την ουσία της ζωής. Καλό θα ήταν…
Το ξέρω ότι το συγκεκριμένο «κείμενο» που διαβάσατε δεν μοιάζει πολύ με κριτική, αλλά πιστεύω άξιζε τον κόπο να παρεκκλίνουμε λιγάκι και να αναφέρουμε και κάποια άλλα πραγματάκια.
Σημειώνεται ότι ο Guillermo Arriaga είναι ο σεναριογράφος των ταινιών Amores Perros, Babel και 21 Grams.
Καλή προβολή..!
Προσωπική Βαθμολογία:
Review by Sanm
No comments:
Post a Comment