WALL-E (2008)

director: Andrew Stanton

writers: Andrew Stanton, Pete Docter, Jim Reardon

starring : Ben Burtt, Elissa Knight, Jeff Garlin

genre : Adventure, Animation, Family, Sci-Fi

Ιστορία :

Στο μέλλον, η Γη έχει γεμίσει απο σκουπίδια, οι άνθρωποι έχουν φύγει στο διάστημα μέχρι νεοτέρας, και το χάος στον πλανήτη έχει επιστρατευτεί για να συμμαζέψει ένα μικρό ρομπότ συλλογής και συμπίεσης απορριμμάτων, ο Wall-e. Τη μονοτονία στη ζωή του σπάει η επίσκεψη ενός άλλου, ανιχνευτικού, ρομπότ, της Eve, την οποία ο Wall-e ερωτεύεται. Όταν όμως η Eve φεύγει για το διαστημόπλοιο των ανθρώπων, ο Wall-e αναγκάζεται να την ακολουθήσει, μπλέκοντας έτσι σε μια μεγάλη περιπέτεια..

Κριτική :

Το Wall-e είναι ο πιο πρόσφατος καρπός της αξιόλογης, σε γενικές γραμμές, συνεργασίας της Disney με την Pixar. Με το Ratatouille να έχει βάλει αρκετά ψηλά τον πήχη, η δημιούργια μιας-τουλάχιστον-εξίσου καλής ταινίας ήταν επιβεβλημένη. Κι έχω την αίσθηση οτι το στοίχημα κερδίθηκε, και με το παραπάνω. Ας δούμε πως τα πήγε στους επιμέρους τομείς.

Η σκηνοθεσία είναι πάρα πολύ καλή, και σε συνδυασμό με την εξαιρετική δουλειά της Pixar στο animation, όπως εξάλλου στις περισσότερες ταινίες της, δημιουργούν αρκετές πολύ καλές σκηνές, όπως η αρχική σκηνή της ερημωμένης, γεμάτης σκουπίδια πόλης που είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Η μουσική της ταινίας απο την άλλη είναι επίσης πολύ καλή, και μάλιστα περιέχει αρκετά κλασικά κομμάτια, όπως το “La vie en rose”, το “Also Sprach Zarathustra” της Οδύσσειας του Διαστήματος, αλλά και κάποια κομμάτια απο παλιά μιούζικάλ, τα οποία βοηθούν ωστε η διάθεση να γίνεται από γλυκά μελαγχολική μέχρι χαρούμενη.

Το σενάριο είναι απο τα καλύτερα που έχει δημιουργήσει η Pixar, διασκεδαστικό, ρομαντικό, περνάει τα μηνύματα για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την αδράνεια του ανθρώπου με σαφή, σχεδόν καυστικό, τρόπο, χωρίς όμως να καταφεύγει σε γραφικότητες, κάτι που θεωρείται κατόρθωμα με τη συγκεκριμένη θεματολογία. Ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην ζεστασιά και τον ρομαντισμό που εκπέμπει η ιστορία του Walle και της Eve, καθως και τον προβληματισμό για την παράλληλη ιστορία των ανθρώπων, χωρίς να αδικεί κάποια απο τις 2. Το πιο εντυπωσιακό όμως, είναι οτι προκαλεί τόσα συναισθήματα με ελάχιστους διαλόγους, ειδικά τα ρομπότ μιλούν ελάχιστα εκτός απο τον αυτόματο πιλότο. Χαρακτηριστικό είναι οτι ο πρώτος διάλογος γίνεται μετά απο περίπου 22 λεπτά, στα οποία έχεις γελάσει αλλά και συγκινηθεί χωρίς να ακουστεί κουβέντα, πραγματικά σπουδαίο κατόρθωμα.

Όσον αφορά τους χαρακτήρες, αυτός που μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον δεν είναι άλλος απο τον Walle. Μια από τις πιο συμπαθητικές φιγούρες που έχει δημιουργήσει η Pixar, το λιγομίλητο, και παραδόξως συναισθηματικό, ρομποτάκι δίνει σε κάθε εμφάνιση του απο ένα μικρό σόου. Με τη συμπεριφορά μικρού παιδιού, και την απίστευτη εκφραστικότητα μέσα απο τις κινήσεις του, σε κερδίζει απο την πρώτη στιγμή. Δεν είναι υπερβολή να πω οτι τα τζαμάκια του Walle, είναι απο τα πιο εκφραστικά μάτια που έχω δει. Από την άλλη, η αυστηρή και πιστή στο καθήκον Eve, δημιουργεί μια όμορφη αντίθεση με τον Walle, και προκαλεί την απολαυστική αμήχανη συμπεριφορά του.

Τελικό συμπέρασμα : Η ταινία αποτελεί ένα απο τα καλύτερα δημιουργήματα της Pixar, και σημείο αναφοράς στα κινούμενα σχέδια γενικότερα. Όσοι φαν του είδους δεν το έχουν δει ακόμα νομίζω ότι επιβάλλεται, αλλά και εκτός απο αυτούς, πιστεύω οτι η ταινία θα ικανοποιήσει οποιονδήποτε την δει χωρις προκατάληψη και άρνηση. Χαλαρώστε, και αφήστε τον συμπαθέστατο Walle να σας ταξιδέψει..

Πίσω από τις κάμερες :

* Ο ήχος του ανέμου της ερειπωμένης Γης, δημιουργήθηκε ηχογραφώντας τον ήχο απο τους καταρράχτες του Νιαγάρα.

* Οι δημιουργοί ζήτησαν τη γνώμη του διευθυντή φωτογραφίας πολλών κανονικών ταινιών, Roger Deakins, σχετικά με το φωτισμό και τον τρόπο που έπρεπε να δημιουργηθούν μερικές σκηνές.

* Η ταινία είναι αφιερωμένη στον 27χρονο Justin Wright, έναν σχεδιαστή της Pixar που πέθανε από έμφραγμα.

Προσωπική βαθμολογία:

Review by Harvester