director : Dennis Iliadis
writers : Adam Alleca | Carl Ellsworth
starring : Garret Dillahunt | Michael Bowen | Joshua Cox | Sara Paxton | Riki Lindhome | Monica Poter | Tony Goldwyn
genre : Crime | Drama | Horror | Thriller
Η Ιστορία :
Αμερικάνικη οικογένεια, που πριν από ένα χρόνο έχασε το ένα παιδί τους, αποφασίζει να πάει για διακοπές στο εξοχικό τους στο δάσος, διπλά στην λίμνη. Όμως, η κόρη τους πηγαίνει να συναντήσει μια φίλη της που μένει και δουλεύει στην περιοχή και η τύχη τις φέρνει σε γνωριμία με τον γιό ενός ψυχοπαθή εγκληματία.Χωρίς να το ξέρουν, πηγαίνουν στο ξενοδοχείο όπου το παιδί μαζί με τον πατέρα του και τους άλλους δύο συνεργάτες του έμεναν.Έπειτα από το ατυχές αυτό γεγονός τα κορίτσια πέφτουν θύματα απαγωγής και βιασμού από την ομάδα των κακοποιών, η οποία καταφεύγει χωρίς να το γνωρίζει, στο σπίτι στο τέλος του δάσους, όπου και έμεναν οι γονείς του ενός από τα δύο κορίτσια.Εκεί θα καταλάβουν ότι η τύχη δεν είναι με το μέρος τους και με την εκδίκηση να πλησιάζει..
Η Κριτική:
Το The Last House on the Left, αποτελεί την πρώτη “σοβαρή” κινηματογραφική απόπειρα του δικού μας, Ντένη Ηλιάδη. Έπειτα απο το πειραματικό Hardcore, τον βλέπουμε εδώ να επιχειρεί να φέρει πάλι στο κινηματογραφικό πανί, την ταινία ορόσημο του 1972, που τότε είχε σκηνοθετήσει ο Wes Craven.
Τα εμπόδια που είχε να αντιμετωπίσει ο Ηλιάδης ήταν φυσικά πολλά και η δυσκολία αυτών τεράστια. Αυτό γιατί είμαστε σε μια εποχή, όπου οι περισσότερες ταινίες του είδους, προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, χρησιμοποιώντας μόνο και μόνο το στοιχείο του αίματος και των “απότομων” σκηνών, κάτι που κατά την γνώμη μου δεν το καταφέρνουν. Έτσι, ο Ηλιάδης βρέθηκε στο στόχαστρο όλων αυτών που θεώρησαν -πριν καν το δούν- το The Last House on the Left μια ακόμα νεανική ταινία τρόμου, με πολύ αίμα και ένταση.
Εδώ όμως είναι και το σημείο όπου ο Ηλιάδης τους διαψεύδει,καταφέρνοντας να βγεί από τα όσα καλούπια κοινό και κριτικοί ήθελαν να τον κλείσουν και να δημιουργήσει, πρώτον ένα πάρα πολύ καλό κοινωνικό δράμα με έντονο το στοιχείο της εκδίκησης και δεύτερον να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, με ένα πολύ αξιόλογο remake.
Σκηνοθετικά η ταινία με εξέπληξε και ειλικρινά άν δεν ήξερα ότι την σκηνοθετεί ένας έλληνας, πιστέψτε με δεν θα το καταλάβαινα. Τα πλάνα της ταινίας είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε και η δύναμη τους κορυφώνεται στο μέσο περίπου της ταινίας, όπου όλα δείχνουν ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι κάτι το πολύ έντονο και δραματικό.Αυτή η σκηνοθετική ροή έδωσε κατά την γνώμη μου μια σαφώς πιο ευρωπαϊκή χροιά, που όσο και άν προσπαθήσουν οι αμέτρητες αμερικάνικες παραγωγές τέτοιου είδους, δεν θα καταφέρουν να αποδώσουν.
Θέλω να τονίσω εδώ την εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας, όπως επίσης και την πολύ όμορφη επιλογή των σκηνικών.Όσον αφορά το cast της ταινίας, το μόνο μου παράπονο αν θέλετε είναι η επιλογή των συγκεκριμένων ηθοποιών για τους ρόλους των δύο συνεργατών του Garret Dillahunt, που άν και καλοί σε σημεία, δεν καταφέρνουν να σε εντυπωσιάσουν όσο θα έπρεπε.Κατα τα άλλα έγινε μια καλή επιλογή, που στο σύνολο της καταφέρνει να συνυπάρξει αρμονικά και πολύ δεμένα δείχνοντας επαγγελματισμό που σπάνια βλέπουμε σε τέτοιες ταινίες.
Η ταινία ακολουθέι μια κλιμακωτή ροή, που, ξεκινώντας από κοινωνικό δράμα, σιγά σιγά εξελίσσεται σε μια ακολουθία σκηνών τρόμου και ψυχολογικών εντάσεων, καταφέρνοντας να κλείσει αυτό το παραμύθι που τόσο όμορφα μας παρουσίασε εδώ ο Ηλιάδης, με μια υπερ-σπλάτερ τελευταία σκηνή. (πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ίσως και να μην χρειαζόταν αυτό το τελείωμα, μα πιστεύω πως άξιζε, μιας και μέχρι το σημείο αυτό, σαν θεατής συμπάσχεις με τα γεγονότα και όλο αυτό λειτουργεί σαν λύτρωση )
Το The Last House on the Left αξίζει σίγουρα τα λεφτά του αν αποφασίσετε να πάτε να το δείτε στις αίθουσες, μιας και είναι μια πάρα πολύ αξιόλογη ταινία με όσα στοιχεία χρειάζεται για να σας κάνει να κολλήσετε τα μάτια σας στην οθόνη και να ακολουθήσετε την περιπέτεια των πρωταγωνιστών.
Αλήθεια, εσείς μεχρι πού θα φτάνατε για αυτούς που αγαπάτε;;
Καλή σας προβολή!
Προσωπική βαθμολογία:
Review by Harvester
No comments:
Post a Comment